Enzo Bearzot – Wikipedia, wolna encyklopedia

Enzo Bearzot

Data i miejsce urodzenia	26 września 1927 Aiello del Friuli
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 2010 Mediolan
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1946–1948 Pro Gorizia 39 (2) 1948–1951 Inter Mediolan 19 (0) 1951–1954 Calcio Catania 95 (5) 1954–1956 Torino FC 65 (1) 1956–1957 Inter Mediolan 27 (0) 1957–1964 Torino FC 164 (7) W sumie: 409 (15)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1955  Włochy 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1968–1969 AC Prato 1969–1975 Włochy U-23 1975–1986 Włochy
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Enzo Bearzot (ur. 26 września 1927 w Aiello del Friuli, zm. 21 grudnia 2010 w Mediolanie) – włoski piłkarz, a także trener, który doprowadził Włochów do tytułu mistrzowskiego w 1982.

Grał jako obrońca, ale nie zrobił wielkiej kariery. Karierę zawodniczą rozpoczął w klubie AC Prato. Grał także dla Interu, Calcio Catania i Torino FC.

Karierę trenerską rozpoczął jako asystent Nereo Rocco a później Giovan Battista Fabbri w Torino FC. Samodzielnie pracował w AC Prato. Szybko jednak zaczął pracować dla Włoskiej Federacji Piłkarskiej. Najpierw pracował jako trener drużyny do lat 23. Później był asystentem Ferruccio Valcareggi na MŚ w 1974 oraz jego następcy Fulvio Bernardiniego. W 1977 został selekcjonerem reprezentacji z którą w 1978 zdobył czwarte miejsce na mundialu.

W 1982 po słabym początku na mundialu, Bearzot zarządził ciszę prasową. Efekt był oszałamiający, ponieważ w następnych meczach Włosi pokonali Argentynę, Brazylię, w półfinale Polskę, a w finale RFN. Był to pierwszy tytuł mistrzowski dla Włoch od 1938.

Był też trenerem Włoch w trakcie eliminacji do ME 1984, do których się nie zakwalifikowali, oraz na mundialu w 1986, gdzie Włochy odpadły w drugiej rundzie. Po mistrzostwach, Bearzot podał się do dymisji. Nie pracował aż do 2002 kiedy został dyrektorem technicznym federacji piłkarskiej. Funkcję tę pełnił do 2005.