Eparchia irkucka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Eparchia irkucka
Иркутская епархия
Ilustracja
Sobór Objawienia Pańskiego w Irkucku
Państwo

 Rosja

Siedziba

Irkuck
Irkuck, ul. Angarska 14

Data powołania

1727

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Metropolia

irkucka

Sobór

Ikony Matki Bożej „Znak” w Irkucku

Biskup diecezjalny

metropolita irkucki i angarski Maksymilian (Klujew)

Dane statystyczne (2014)
Liczba dekanatów

9

Położenie na mapie Irkucka
Mapa konturowa Irkucka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Siedziba metropolii”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole znajduje się punkt z opisem „Siedziba metropolii”
Położenie na mapie obwodu irkuckiego
Mapa konturowa obwodu irkuckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Siedziba metropolii”
Ziemia52°18′03,0″N 104°17′41,0″E/52,300833 104,294722
Strona internetowa

Eparchia irkucka – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej stolicą jest Irkuck, natomiast obecnym (od 2019) ordynariuszem jest biskup (od 2020 r. metropolita[1]) irkucki i angarski Maksymilian (Klujew)[2]. Funkcje katedry eparchii spełnia sobór Ikony Matki Bożej „Znak” w Irkucku[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1706 powstał wikariat irkucki w ramach eparchii tobolskiej, w 1727 podniesiony do rangi samodzielnej eparchii dzięki działalności kanonizowanego następnie biskupa Innocentego (Kulczyckiego). W 1731 eparchia znacznie się rozszerzyła terytorialnie, gdy włączono do niej rozległe tereny Jakucji. Obejmowała swym zasięgiem całą Syberię Wschodnią i Rosyjski Daleki Wschód. W 1780 w Irkucku otwarto prawosławne seminarium duchowne. Od 1796 eparchii irkuckiej podlegała rosyjska misja prawosławna na Aleutach i Alasce, zaś jej pierwszy zwierzchnik archimandryta Joazaf (Bołotow) został wyświęcony na biskupa kodiackiego, wikariusza eparchii irkuckiej. Eparchii podlegały również inne misje prowadzone przez Cerkiew rosyjską na terenie Syberii. W grudniu 1840 z eparchii irkuckiej (wówczas największej terytorialnie w Imperium Rosyjskim) wydzielona została jej najbardziej wschodnia część, tworząc nową eparchię kamczacką, kurylską i aleucką. 28 stycznia 1894 w obrębie eparchii irkuckiej powstał wikariat czycki, który 12 marca tego samego roku stał się eparchią czycką (zlikwidowaną w 1930).

Między 1936 a 1943 zlikwidowano eparchię irkucką. Później reaktywowano ją, włączając do niej także eparchie Rosyjskiego Dalekiego Wschodu. Ponownie uzyskały one samodzielność dopiero po upadku ZSRR. W 1993 reaktywowano eparchię jakucką, a w 1994 – eparchię czycką.

5 października 2011 z eparchii irkuckiej wydzielono kolejne części. Powstały wówczas eparchia bracka i eparchia sajańska. Dzień później, dwie nowe eparchie i stara irkucka stały się częścią nowo powołanej metropolii irkuckiej. Jej pierwszym zwierzchnikiem został ówczesny biskup irkucki i angarski Wadim (Łaziebny).

Biskupi irkuccy

[edytuj | edytuj kod]

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Na terenie eparchii działają następujące okręgi (dekanaty)[3]:

  • irkucki miejski pierwszy
  • irkucki miejski drugi
  • irkucki rejonowy pierwszy
  • irkucki rejonowy drugi
  • angarski
  • czeremchowski
  • usolski
  • ust-ordyński
  • wiercholeński

Sobory katedralne eparchii

[edytuj | edytuj kod]
Sobór Dedykacja świątyni Zdjęcie Miejsce położenia Opis
Cerkiew Zbawiciela Święte Oblicze Zbawiciela Irkuck, ul. Suche Batora 2 Katedra wikariatu metropolii tobolskiej od 1706 do 1746
Sobór Objawienia Pańskiego Objawienie Pańskie Irkuck, ul. Niżnaja Nabierieżnaja 2 Sobór katedralny od 1746 do 1894
Sobór katedralny Kazańskiej Ikony Matki Bożej Kazańska Ikona Matki Bożej Irkuck, plac Kirowa Sobór katedralny od 1894 do 1920. Zburzony w 1932
Cerkiew Podniesienia Krzyża Pańskiego Podwyższenie Krzyża Świętego Irkuck, róg ulic Timiriaziewa i Siedowa Spełniała funkcje soboru katedralnego w czasach sowieckich: 1929—1936 i 1943—1991
Sobór Ikony Matki Bożej „Znak” Bogurodzica Przenajświętsza Irkuck, ul. Angarska 14 Główny sobór katedralny od 1991
Sobór katedralny Świętej Trójcy Święta Trójca Angarsk, ul. Czajkowskiego Drugi sobór katedralny od 2006

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]