Erhu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2012-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji: Nadać bardziej encyklopedyczną formę i sensowniej ująć temat.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Erhu (chiń. 二胡; pinyin èrhú) – chiński instrument smyczkowy, powstały w VII wieku, popularny głównie wśród mniejszości narodowych zamieszkujących północno-zachodnią część Chin, nazywany chińskimi skrzypcami.

Posiada dwie struny, zaliczany jest do grupy instrumentów określanych mianem huqin (chiń. 胡琴; pinyin húqín). Barwa dźwięku jest zbliżona do ludzkiego głosu, a jego skala dochodzi do 3 oktaw.

Erhu często używano jako instrumentu akompaniującego w operze.

Obecnie jest głównym instrumentem w chińskiej ludowej orkiestrze dętej i smyczkowej.

• sihu

• Prezentacja wideo

Zobacz multimedia związane z tematem: Erhu