Erich Lindenburger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Erich Lindenburger – niemiecki architekt związany z Bydgoszczą w pierwszych dwóch dziesięcioleciach XX wieku.

Erich Lindenburger tworzył reprezentacyjne, wielkomiejskie kamienice w stylu nawiązującym do tendencji architektonicznych ok. 1900 roku, w tym secesji^[1].

W Bydgoszczy zaprojektował między innymi:

• kamienicę przy obecnej Al. Mickiewicza 3 (1904)
• kamienicę przy Siemiradzkiego 5 (1905)
• kamienice przy Dworcowej 41, 43, 45 i 47 (1904–1905)
• kamienice przy Śląskiej 1, 3 i 10–12
• domy jednorodzinne w stylu Landhaus (m.in. przy obecnej ul. Chodkiewicza 2 i 4)

• 
  Mickiewicza 3
• 
  Mick. 3 (detal)
• 
  Dworcowa 41
• 
  Dworcowa 45
• 
  Dw. 45 (detal)
• 
  Dw. 45 (detal)
• 
  Dworcowa 47
• 
  Dw. 47 (detal)
• 
  Siemiradzkiego 5
• 
  Śląska 1
• 
  Śląska 12

• Śródmieście (Bydgoszcz)