Ernst Grünfeld – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ernst Grünfeld

Ernst Grünfeld (ok. 1925)
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1893 Wiedeń
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 1962 Wiedeń
Obywatelstwo	Austria
Tytuł szachowy	arcymistrz (1950)

	a	b	c	d	e	f	g	h
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	a	b	c	d	e	f	g	h

Obrona Grünfelda

Ernst Grünfeld (ur. 21 listopada 1893 w Wiedniu, zm. 3 kwietnia 1962 tamże) – austriacki szachista i teoretyk szachowy, arcymistrz od 1950 roku.

W okresie międzywojennym zaliczany był do najsilniejszych szachistów świata. W okresie tym odniósł szereg znaczących wyników w międzynarodowych turniejach, m.in.:

• 1920 – Wiedeń (I–II miejsce)
• 1921 – Budapeszt (II)
• 1923 – Frankfurt nad Menem – mistrzostwa Niemiec (I), Margate (I), Morawska Ostrawa (III)
• 1924 – Merano (I)
• 1926 – Wiedeń (II), Budapeszt (I–II)
• 1927 – Wiedeń (I), Kecskemet (II)
• 1928 – Berlin (III–IV), Wiedeń (I–II)
• 1931 – Wiedeń (III)
• 1932 – Wiedeń (II)
• 1933 – Morawska Ostrawa (I), Wiedeń (I–II)
• 1934 – Klosterneuburg (III)
• 1936 – Amsterdam (I)

W roku 1922 rozegrał w Wiedniu mecz z Ksawerym Tartakowerem, zakończony wynikiem 2 – 2. W latach 1927–1935 czterokrotnie wystąpił na szachowych olimpiadach, za każdym razem na I szachownicy. Łącznie rozegrał 58 olimpijskich partii, w których zdobył 34 pkt^[1].

Zajmował się również działalnością dziennikarską, publikował artykuły w fachowych czasopismach, m.in. w Wiener Schachzeitung. Opublikował wiele prac teoretycznych z zakresu teorii debiutów. Jego nazwisko nosi popularny i stosowany przez najsilniejszych arcymistrzów świata szachowy debiut (obrona Grünfelda), rozpoczynający się posunięciami 1.d4 Sf6 2.c4 g6 3.Sc3 d5.

Według retrospektywnego systemu Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w grudniu 1924, zajmował wówczas 4. miejsce na świecie^[2].

• W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom I, Warszawa 1986, str. 322

• Ernst Grünfeld – wybrane partie szachowe (ang.)