Euzebiusz Smolarek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Euzebiusz Smolarek

Euzebiusz Smolarek (2011)
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1981 Łódź
Wzrost	178 cm
Pozycja	pomocnik, napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 0000–1993 VV Spirit 1993–2000 Feyenoord
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2000–2005 Feyenoord 68 (12) 2005–2007 Borussia Dortmund 81 (25) 2007–2009 Racing Santander 34 (4) 2008–2009 → Bolton Wanderers (wyp.) 12 (0) 2009–2010 AO Kawala 15 (3) 2010–2011 Polonia Warszawa 23 (7) 2011–2012 Al-Khor 10 (3) 2012 ADO Den Haag 12 (2) 2012–2013 Jagiellonia Białystok 20 (4) W sumie: 275 (60)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2002–2010  Polska 47 (19)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2014 Feyenoord (juniorzy)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Inne nagrody Piłkarz Roku w Polsce 1. miejsce 2005 1. miejsce 2006 1. miejsce 2007
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Euzebiusz Łukasz Smolarek znany również jako Ebi (ur. 9 stycznia 1981 w Łodzi) – polski piłkarz, który występował na pozycji pomocnika lub napastnika i działacz piłkarski. Syn Włodzimierza Smolarka.

W latach 2002–2010 reprezentant Polski w piłce nożnej. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006 oraz Mistrzostw Europy 2008.

Wychowanek Feyenoordu, z którym w sezonie 2001/02 sięgnął po Puchar UEFA. Następnie zawodnik takich klubów jak: Borussia Dortmund, Racing Santander, Bolton Wanderers, AO Kawala, Polonia Warszawa, Al-Khor, ADO Den Haag czy Jagiellonia. W latach 2005, 2006 i 2007 zwycięzca plebiscytu tygodnika „Piłka Nożna” w kategorii Piłkarz Roku (jako pierwszy polski piłkarz w historii, uczynił to trzy razy z rzędu)^[1]. Laureat Wiktora 2007 w kategorii Najpopularniejszy sportowiec. Od 4 kwietnia 2019 prezes zarządu Polskiego Związku Piłkarzy^[2].

Życiorys Euzebiusza Smolarka został w głównej mierze ukształtowany przez sportową karierę jego ojca, Włodzimierza, który w lipcu 1986 – po zakończeniu turnieju finałowego Mistrzostw Świata – przeszedł z Widzewa Łódź do Eintrachtu Frankfurt. Do Niemiec wyemigrował z żoną oraz obydwoma synami – starszym Mariuszem oraz pięcioletnim Euzebiuszem. We Frankfurcie rozpoczęła się przygoda z piłką nożną młodego Euzebiusza, bowiem podjął on treningi w dziecięcym zespole klubu ojca.

Jego pasja nabrała rozpędu w czerwcu 1988, gdy Smolarek senior przeprowadził się do Holandii, by reprezentować barwy Feyenoordu. Do jego szkółki piłkarskiej rodzice zapisali również Ebiego, który z racji odziedziczonego talentu czynił regularne postępy. Dlatego też został on dość wcześnie wypożyczony do filialnego zespołu Feyenoordu – Spirit uit Ouderkerk aan den IJssel. Również tam szybko zwrócił na siebie uwagę trenerów i w sezonie 2000/2001 znalazł się w kadrze I drużyny seniorskiej Feyenoordu Rotterdam, zdobywając z nim wicemistrzostwo kraju. Ceniony za wyszkolenie techniczne i waleczność, jako szesnastolatek dostał propozycję gry w holenderskiej młodzieżówce, ale ostatecznie zdecydował się reprezentować barwy Polski.

Po niezwykle udanym premierowym sezonie w profesjonalnym futbolu – w którym dodatkowo zadebiutował w europejskich pucharach (zarówno w Lidze Mistrzów, jak i Pucharze UEFA) – nieźle rozpoczął również kolejny, stale umacniając swą pozycję w zespole. Jednak w marcu 2002 nieszczęśliwie doznał skomplikowanej kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry przez 15 miesięcy. Z tego powodu nie dane mu było wystąpić w zwycięskim (3:2) dla Feyenoordu finale Pucharu UEFA sezonu 2001/2002 na De Kuip przeciwko Borussii Dortmund, jednak swój wkład w ów sukces niewątpliwie posiadał. Dodatkowo, w kwietniu 2002 został zdyskwalifikowany na 6 miesięcy przez UEFA za rzekome zażywanie marihuany (winy mu jednak nigdy nie udowodniono). Absencja spowodowana karnym zawieszeniem pokryła się z niemożnością gry z racji urazu, jednak po powrocie na boisko nie udało mu się odzyskać formy. Z tego powodu cały sezon 2002/2003 może uznać za najbardziej nieudany w swej karierze.

W kolejnym sezonie wiodło mu się o wiele lepiej, Ebi okazał się bowiem jednym z najlepszych strzelców w swojej drużynie. Odejście Berta van Marwijka ze stanowiska szkoleniowca Feyenoordu oznaczało jednak dla Smolarka początek kryzysu. Dlatego 18 stycznia 2005 został bezgotówkowo wypożyczony na pół roku (do końca sezonu 2004/2005) do Borussii Dortmund (ściągnął go tam van Marwijk). 24 sierpnia 2007 został za 4,8 mln euro wytransferowany z Borussii do Racingu Santander. Zadebiutował w nim już 26 sierpnia 2007 bezbramkowo zremisowanym meczem z FC Barcelona (wszedł na boisko w 55 min. zmieniając Ivana Bolado, a już w 67 min. ujrzał czerwoną kartkę). 7 października 2007 zdobył swego pierwszego gola w barwach tego klubu, w spotkaniu przeciwko Real Valladolid (na 1:0) i był to pierwszy gol Polaka w lidze hiszpańskiej od czasu trafienia Wojciecha Kowalczyka – 22 czerwca 1997.

W wyniku zmian personalnych w hiszpańskim klubie w lecie 2008 roku Ebi, musiał szukać nowego klubu. Początkowo krążyły plotki o jego transferze do Wisły Kraków, także klubów z Francji, Rosji, Grecji, Portugalii czy Anglii, a w tym takie zespoły jak SL Benfica czy Olympiakos SFP. Podjął on jednak rozmowy z francuskim klubem Toulouse FC, której warunki nie zostały zaakceptowane przez polskiego zawodnika. 30 sierpnia 2008 roku Ebi został wypożyczony na 12 miesięcy do angielskiego klubu Bolton Wanderers. Początkowo do Racingu w zamian za Smolarka miał trafić Portugalczyk Ricardo Vaz Tê, jednak pozostał on w angielskim klubie. Sezon 2008/2009 był bez wątpienia jednym z najgorszych sezonów Ebiego w całej karierze. W Boltonie grał bardzo mało, tylko raz wystąpił w podstawowej jedenastce, większość meczów rozpoczynał z ławki rezerwowych, a nawet na niej często brakowało dla niego miejsca. 10 sierpnia 2009 roku klub doszedł do porozumienia z piłkarzem w sprawie rozwiązania kontraktu^[3].

Po odejściu Polaka z Racingu pojawiły się oferty m.in. z niemieckiego Hamburgera SV. 14 grudnia związał się dwuipółletnią umową z greckim AO Kawala^[4]. W AO Kawala zadebiutował 5 stycznia 2010 roku w zremisowanym meczu z Levadiakosem. Pierwsze bramki dla „Niebieskich Argonautów” strzelił 14 lutego w meczu z Panathinaikosem Ateny. W dniu 25 lipca 2010 roku rozwiązał kontrakt.

27 lipca 2010 Smolarek po przejściu badań medycznych podpisał dwuletni kontrakt z Polonią Warszawa^[5]. 6 sierpnia 2010 roku Smolarek zadebiutował w wygranym przez Polonię meczu z górnikiem Zabrze (2:0), zmieniając w 75 minucie meczu Daniela Gołębiewskiego. 13 sierpnia 2010 roku w spotkaniu derbowym z Legią Warszawa Smolarek strzelił swojego pierwszego gola w polskiej Ekstraklasie. Potem zdobywał jeszcze bramki w spotkaniach z Zagłębiem Lubin i Ruchem Chorzów. Po obiecującym początku Ebiego dopadł kryzys formy. Trzy gole zdobyte w rundzie jesiennej Ekstraklasy nie satysfakcjonowały prezesa Polonii Warszawa Józefa Wojciechowskiego. Okres przygotowawczy do rundy wiosennej piłkarz przepracował solidnie. Zdobywał bramki w meczach sparingowych, jednak po słabym początku rundy rewanżowej nowy trener zespołu Piotr Stokowiec zdecydował o przeniesieniu piłkarza do juniorskiej drużyny klubu, występującej w rozgrywkach Młodej Ekstraklasy. Jednakże po krótkim pobycie na ławce trenerskiej Piotra Stokowca nowym trenerem Polonii został Jacek Zieliński, który z powrotem przywrócił Euzebiusza Smolarka do seniorskiej drużyny. Po sezonie 2010/2011 nie porozumiał się z prezesem Józefem Wojciechowskim co do zarobków, dlatego został zesłany do tzw. „Klubu Kokosa”. Pod koniec lipca 2011 rozwiązał kontrakt z warszawskim klubem.

Tydzień po opuszczeniu Polonii^[6], Smolarek podpisał dwuletni kontrakt z katarskim Al-Khor^[7]. W 10 meczach rundy jesiennej zdobył trzy bramki. Na początku stycznia kontrakt Smolarka został rozwiązany za porozumieniem stron^[8]. Piłkarz rozpoczął poszukiwania nowego klubu. Wyjechał do Turcji na zgrupowanie Uralu Swierdłowska Oblast, jednak strony nie doszły do porozumienia w sprawie długości ewentualnej umowy^[9].

31 stycznia 2012 w ostatnim dniu zimowego okna transferowego piłkarz podpisał kontrakt z holenderskim ADO Den Haag. Był to tym samym powrót Smolarka do ligi holenderskiej po 7 latach. Zadebiutował w nim 8 lutego 2012 roku – w przegranym 0:6 meczu z AZ Alkmaar wszedł na boisko w 68 minucie^[10]. 7 marca za porozumieniem stron Smolarek rozwiązał kontrakt z klubem z siedzibą w Hadze. W letnim okienku transferowym brał udział w testach w kolejnym holenderskim zespole NAC Breda.

12 września 2012 Euzebiusz Smolarek związał się rocznym kontraktem z Jagiellonią Białystok^[11]. W czerwcu 2013 poinformowano o odejściu zawodnika z klubu^[12].

Już od najwcześniejszego dzieciństwa Smolarek junior marzył o grze w reprezentacji Polski, na co wpływ miała przede wszystkim gra jego ojca w narodowych barwach i liczne sukcesy, które odnosił wraz z kadrą. By mieć szanse zrealizowania swych pragnień Ebi jako nastolatek odmówił KNVB występów w reprezentacji Holandii.

Swe pierwsze powołanie do zespołu biało-czerwonych otrzymał od Jerzego Engela na towarzyskie spotkanie przeciwko Irlandii Północnej w cypryjskim Limassol. Debiut w kadrze udało się zaliczyć już za pierwszym razem, bowiem 13 lutego 2002 na stadionie Tsirion Athlitiko Kentro wszedł na boisko w wygranym 4:1 meczu właśnie przeciwko popularnym Norn Iron (35 dni po 21 urodzinach). Mimo sporej hermetyczności ówczesnej drużyny narodowej i zaledwie jednego w niej występu miał szanse znalezienia się w 23-osobowej kadrze na finały Mistrzostw Świata 2002, jednak uniemożliwiła to – doznana w marcu – przewlekła kontuzja kolana.

Na kolejne powołanie przyszło mu czekać ponad 2 lata – do 31 marca 2004, gdy obowiązki selekcjonera pełnił już Paweł Janas. To właśnie dzięki niemu dostał możliwość udziału w swej pierwszej wielkiej imprezie, otrzymując nominację na finały Mistrzostw Świata 2006, będąc zarazem jednym z liderów ekipy. Wcześniej zdobył dla biało-czerwonych swego premierowego gola – 3 września 2005 na chorzowskim Stadionie Śląskim w meczu eliminacji MŚ'2006 przeciwko Austrii.

Podczas mundialu zagrał we wszystkich 3 meczach, jednak Polacy odpadli już po fazie grupowej. W związku z tym Janasa na stanowisku trenera zastąpił Leo Beenhakker, którego Smolarek doskonale znał z Feyenoordu. 11 października 2006 w wygranym 2:1 spotkaniu eliminacji Mistrzostw Europy 2008 z Portugalią strzelił 2 gole, stając się „ojcem triumfu”, ulubieńcem polskich kibiców i niekwestionowaną gwiazdą zespołu. Swój kunszt potwierdził 13 października 2007, zaliczając w przeciągu zaledwie 9 minut pierwszy klasyczny hat-trick dla reprezentacji i dając jej wygraną 3:1 w niezwykle ważnym pojedynku z Kazachstanem. 17 listopada 2007 dwie bramki Ebiego dały Polsce zwycięstwo 2:0 nad Belgią i przypieczętowały pierwszy w historii awans do finałów Mistrzostw Europy.

Podczas finałów Euro 2008 Ebi zagrał we wszystkich trzech meczach, lecz nie zdobył żadnej bramki, a Polska odpadła już w fazie grupowej zdobywając tylko jeden punkt w meczu z Austrią (1:1). Po meczu ze Słowenią 9 września 2009 Ebi długo nie występował w kadrze przez swoje problemy klubowe. Po kilku występach w polskiej ekstraklasie Franciszek Smuda 23 sierpnia 2010 roku znowu powołał Smolarka do kadry narodowej na mecze towarzyskie z Ukrainą i Australią.

W 2014 roku przez kilka miesięcy był trenerem jednej z grup młodzieżowych Feyenoordu^[13].

Stan na 12 sierpnia 2013.

Występy w reprezentacji Polski
Lp.	Data	Stadion, miasto	Przeciwnik	Wynik	Zdobyte bramki
1	13.02.2002	Tsirion Athlitiko Kentro, Limassol	Irlandia Północna	4:1
2	31.03.2004	Stadion im. Kazimierza Górskiego, Płock	Stany Zjednoczone	0:1
3	28.04.2004	Stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka, Bydgoszcz	Irlandia	0:0
4	26.03.2005	Stadion Wojska Polskiego, Warszawa	Azerbejdżan	8:0
5	17.08.2005	Stadion Walerego Łobanowskiego, Kijów	Izrael	3:2
6	03.09.2005	Stadion Śląski, Chorzów	Austria	3:2	13'
7	07.09.2005	Stadion Wojska Polskiego, Warszawa	Walia	1:0
8	07.10.2005	Stadion Wojska Polskiego, Warszawa	Islandia	3:2	64'
9	12.10.2005	Old Trafford, Manchester	Anglia	1:2
10	13.11.2005	El Miniestadi, Barcelona	Ekwador	3:0	58'
11	01.03.2006	Fritz-Walter-Stadion, Kaiserslautern	Stany Zjednoczone	0:1
12	30.05.2006	Stadion Śląski, Chorzów	Kolumbia	1:2
13	03.06.2006	Volkswagen-Arena, Wolfsburg	Chorwacja	1:0	54'
14	09.06.2006	Veltins-Arena, Gelsenkirchen	Ekwador	0:2
15	14.06.2006	Signal Iduna Park, Dortmund	Niemcy	0:1
16	20.06.2006	AWD-Arena, Hanower	Kostaryka	2:1
17	16.08.2006	Fionia Park, Odense	Dania	0:2
18	02.09.2006	Stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka, Bydgoszcz	Finlandia	1:3
19	07.10.2006	Stadion Ortałyk, Ałmaty	Kazachstan	1:0	52'
20	11.10.2006	Stadion Śląski, Chorzów	Portugalia	2:1	9', 18'
21	15.11.2006	Stadion Króla Baudouina I, Bruksela	Belgia	1:0
22	02.06.2007	Stadion Republikański, Baku	Azerbejdżan	3:1	63'
23	06.06.2007	Stadion Hrazdan, Erywań	Armenia	0:1
24	08.09.2007	Estádio da Luz, Lizbona	Portugalia	2:2
25	12.09.2007	Stadion Olimpijski, Helsinki	Finlandia	0:0
26	13.10.2007	Stadion Wojska Polskiego, Warszawa	Kazachstan	3:1	56', 64', 65'
27	17.11.2007	Stadion Śląski, Chorzów	Belgia	2:0	45', 50'
28	06.02.2008	Stadion Gymnastic Club Evagoras, Larnaka	Czechy	2:0
29	26.03.2008	Stadion im. Henryka Reymana, Kraków	Stany Zjednoczone	0:3
30	27.05.2008	Stadion an der Kreuzeiche, Reutlingen	Albania	1:0
31	01.06.2008	Stadion Śląski, Chorzów	Dania	1:1
32	08.06.2008	Wörthersee Stadion, Klagenfurt	Niemcy	0:2
33	12.06.2008	Ernst-Happel-Stadion, Wiedeń	Austria	1:1
34	16.06.2008	Wörthersee Stadion, Klagenfurt	Chorwacja	0:1
35	20.08.2008	Stadion Ukraina, Lwów	Ukraina	0:1
36	11.09.2008	Stadion Olimpijski w Serravalle, Serravalle	San Marino	2:0	36'
37	11.10.2008	Stadion Śląski, Chorzów	Czechy	2:1
38	15.10.2008	Tehelné pole, Bratysława	Słowacja	1:2	70'
39	11.02.2009	Vila Real de Santo António	Walia	1:0
40	01.04.2009	Stadion Miejski w Kielcach, Kielce	San Marino	10:0	18', 72, 81'
41	12.08.2009	Stadion im. Zdzisława Krzyszkowiaka, Bydgoszcz	Grecja	2:0
42	05.09.2009	Stadion Śląski, Chorzów	Irlandia Północna	1:1
43	09.09.2009	Stadion Ljudski vrt, Maribor	Słowenia	0:3
44	04.09.2010	Stadion Widzewa Łódź, Łódź	Ukraina	1:1
45	07.09.2010	Stadion im. Henryka Reymana, Kraków	Australia	1:2
46	12.10.2010	Stadion Saputo, Montreal	Ekwador	2:2	61'
47	17.11.2010	Stadion Miejski w Poznaniu, Poznań	Wybrzeże Kości Słoniowej	3:1

Feyenoord

• Puchar UEFA: 2001/2002

• Piłkarz Roku w plebiscycie Piłki Nożnej: 2005, 2006, 2007
• Wiktor w kategorii Najpopularniejszy Sportowiec: 2007

Jest jednym z dwóch synów Zdzisławy i Włodzimierza Smolarka. Ma brata Mariusza. Jest żonaty z Holenderką Thirzą van Giessen. Mają dwóch synów: Meesa i Faasa^[14].

• Oficjalna strona piłkarza. ebismolarek.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-08)].
• Euzebiusz Smolarek w bazie 90minut.pl
• Euzebiusz Smolarek w bazie National Football Teams (ang.)
• Euzebiusz Smolarek na jagiellonia.neostrada.pl