French
DeutschEva von Tiele Winckler – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Eva von Tiele-Winckler Valeska-Anna Katharina-Adelajda Maria-Elisabeth-Eva von Tiele-Winckler[1] | |
 Ewa von Tiele-Winckler – Matka Ewa | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 października 1866 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1930 |
| Miejsce pochówku | zespół dawnego ewangelickiego ośrodka opiekuńczego „Ostoja Pokoju” w Bytomiu |
| Matka Przełożona diakonatu „Ostoja Pokoju” | |
| Okres sprawowania | 1893–1930 |
| Wyznanie | ewangelicko-augsburskie |
| Śluby zakonne | 1893 |
| Odznaczenia | |
| Order Wilhelma[2] | |
Eva von Tiele-Winckler, Matka Ewa (ur. 31 października 1866 w Miechowicach, zm. 21 czerwca 1930 tamże) – niemiecko-śląska diakonisa luterańska, działaczka charytatywna, autorka zbioru wierszy „Soli Deo”.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Córka Waleski i Huberta von Tiele-Wincklerów – ówczesnych właścicieli Miechowic, siostra Franza Huberta von Tiele-Wincklera, wnuczka Franza von Wincklera. Mając 16 lat przyjęła protestantyzm i niespełna dwa lata później, w 1884 roku została konfirmowana w tutejszym kościele ewangelickim. Jej powołaniem stała się dobroczynność i praca na rzecz najbardziej potrzebujących. W 1886 r. udała się do Bethel koło Bielefeld, gdzie odbyła ośmiomiesięczne przygotowanie do służby diakonackiej i pracy charytatywnej. W 1890 roku zakończyła się w Miechowicach budowa Ostoi Pokoju (Friedensort) – domu opieki będącego podarunkiem od jej ojca, Huberta von Tiele który na potrzeby tego domu przeznaczył 3 tys. marek rocznie, a od 1891 roku 12 tys. marek rocznie[3]. Już pod koniec roku 1890 znalazło tam schronienie około czterdziestu potrzebujących kobiet i dzieci.
W 1893 roku Ewa przyjęła ordynację diakonacką. Założyła wówczas w Miechowicach diakonat żeński, którego regulamin sama opracowała. Jednak od 1895 roku ponownie przebywała w Bethel, gdzie była przełożoną tamtejszych diakonis. Do Miechowic powróciła ostatecznie w 1901 roku. Zamieszkała wówczas w niewielkim drewnianym domku obok plebanii kościoła ewangelickiego i poświęciła się kierowaniu Diakonatem. Następne lata upłynęły Matce Ewie na tworzeniu kolejnych domów dla bezdomnych dzieci, których w sumie zostało otwartych czterdzieści, oraz na przygotowywaniu sióstr do pracy misyjnej w 18 krajach świata, głównie w Afryce i Azji. Była również autorką popularnej literatury religijnej. Została pochowana w Miechowicach[4] na terenie Ostoi Pokoju[5]; na grobie znajduje się prosty krzyż z napisem „Ancilla Domini (pol. Służebnica Pańska) 1866–1930”[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Izabella Wójcik-Kühnel: Anioł Miłosierdzia wśród dymów i mgły. O życiu Matki Ewy z Miechowic. Katowice: Regionalny Instytut Kultury w Katowicach, 2017, s. 15. ISBN 978-83-945841-6-0.
- ↑ Izabella Wójcik-Kühnel: Anioł Miłosierdzia wśród dymów i mgły. O życiu Matki Ewy z Miechowic. Katowice: Regionalny Instytut Kultury w Katowicach, 2017, s. 77. ISBN 978-83-945841-6-0.
- ↑ „Tiele – Winckierowie. Arystokracja węgla i stali” Arkadiusz Kuzio-Podrucki, Tarnowskie Góry 2017, strony 60 – 64, ISBN 978-83-923733-6-0.
- ↑ Monika Kassner, ks. Marcin Brzóska: Eva von Tiele-Winckler – Matka Ewa. Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego, circa 2016. [dostęp 2019-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-08)].
- ↑ Ewa von Tiele-Winckler – Matka Ubogich. Życie Bytomskie. [dostęp 2019-08-08].
- ↑ KM: Domek Matki Ewy. Urząd Miasta Bytom, 2013-12-15. [dostęp 2019-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-08)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- A. Kuzio-Podrucki, Tiele-Wincklerowie. Arystokracja węgla i stali, Bytom 2006, ISBN 83-923733-0-8 (opis dziejów rodu od poł. XVIII w. do czasów współczesnych, obszerna genealogia, bibliografia, zdjęcia archiwalne i współczesne).
- A. Kuzio-Podrucki, Die Tiele-Wincklers. Eine Oberschlesische Kohle- und Stahlaristokratie, Tarnowskie Góry – Kiel 2007, ISBN 978-83-924291-5-9 (wydanie niem., poszerzone).
- Matka Ewa z Miechowic. Ewa von Tiele-Winckler (1866-1930) (red. J. Szturc), Katowice 2006, ISBN 83-60438-04-8.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona Szlaku Matki Ewy w Miechowicach. matkaewa.miechowice.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-21)].