Félicien Marceau – Wikipedia, wolna encyklopedia

Félicien Marceau
Louis Carette
Data i miejsce urodzenia

16 września 1913
Kortenberg

Data śmierci

7 marca 2012

Dziedzina sztuki

literatura, dramat

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Nagrody

Nagroda Goncourtów (1969)

Félicien Marceau, właśc. Louis Carette[1] (ur. 16 września 1913 w Kortenberg w Belgii, zm. 7 marca 2012) – francuski dramaturg, prozaik i eseista, członek Akademii Francuskiej (fotel 21), z pochodzenia Belg[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Leuven w Kolegium Trójcy Świętej, następnie na Uniwersytecie w Leuven[2]. W Belgii wydał swoje pierwsze dzieła literackie – powieści Le Péché de complication i Cadavre exquis oraz esej Naissance de Minerve. Wyjechał do Włoch, a następnie do Francji. W 1955 r. otrzymał Prix Interallié za Les Élans du cœur. W 1956 r. zaczął pisać sztuki teatralne, duży sukces odniosły Jajko oraz La Bonne Soupe[3]. W 1969 r. otrzymał Nagrodę Goncourtów za powieść Creezy[4]. Zasiadał w jury konkursu głównego na 23. MFF w Cannes (1970 r.)[5]. W 1974 r. otrzymał Prix Prince Pierre de Monaco[3]. Wybrany do Akademii Francuskiej 27 listopada 1975 r., zastępując Marcela Acharda[2].

Komandor Legii Honorowej oraz Orderu Sztuki i Literatury, odznaczony również Orderem Narodowym Zasługi w klasie Oficera[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Inspirował się Balzakiem oraz Dostojewskim[3]. Jego sztuki teatralne satyrycznie przedstawiały współczesne mu obyczaje[1].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Cadavre exquis, 1942, reedycja w 2011
  • Le Péché de Complication, 1942
  • Naissance de Minerve, 1943
  • Chasseneuil, 1948
  • Casanova ou l'anti-Don Juan, 1949
  • Capri petite île, 1951
  • Chair et cuir, 1951 (Sprawa Emila Magis, 1981)
  • L'École des moroses, 1951
  • L'Homme du roi, 1952
  • Bergère légère, 1953
  • En de secrètes noces, 1953
  • Caterina, 1954
  • Les Élans du cœur, 1955
  • L’Œuf, 1956 (Jajko, wyst. pol. 1958[6])
  • Les Belles natures, 1957
  • La Bonne Soupe, 1958
  • L'Étouffe-Chrétien, 1960
  • Les Cailloux, 1962
  • La Preuve par quatre, 1964
  • Madame Princesse, 1965
  • Un Jour, j'ai rencontré la vérité, 1966
  • Les Années courtes, 1968
  • Creezy, 1969 (Creezy, wyd. pol 1979) – Nagroda Goncourtów[1]
  • Le Babour, 1969
  • Honoré de Balzac et son monde, 1970
  • Le Corps de mon ennemi, 1975 (wyd. pol. Ciało mojego wroga, 1976[1]) – na motywach powieści powstał film pod tym samym tytułem, reż. Henri Verneuil, z udziałem Jean-Paula Belmodo (1976)
  • Les Personnages de la Comédie humaine, 1977
  • Appelez-moi mademoiselle, 1984 (wyd. pol. Mademoiselle, 2001[1])
  • Les Passions partagées, 1987
  • Un oiseau dans le ciel, 1989
  • Les Ingénus, 1992
  • La Terrasse de Lucrezia, 1993
  • Le Voyage de noce de Figaro, 1994
  • La Grande fille, 1997
  • L'imagination est une science exacte, 1998
  • La Fille du pharaon, 1998
  • L'Affiche, 2000
  • De Marceau à Déon, De Michel à Félicien, Lettres 1955-2005, 2011

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Marceau Félicien, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-02-19].
  2. ↑ a b c d Félicien MARCEAU. Akademia Francuska. [dostęp 2022-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-11)]. (fr.).
  3. ↑ a b c Nicolas d’Estienne d’Orves: La mort de Félicien Marceau. Le Figaro, 7 marca 2012. [dostęp 2022-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-13)]. (fr.).
  4. ↑ La liste complète des lauréats du Prix Goncourt. Académie Goncourt. [dostęp 2022-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-06)]. (fr.).
  5. ↑ Jury 23. MFF w Cannes. Festiwal Filmowy w Cannes. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
  6. ↑ Jajko, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia) [dostęp 2022-02-19].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Félicien_Marceau&oldid=71260416”