Felicjan Loth – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1914 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 lipca 1982 |
Zawód, zajęcie | chirurg |
Tytuł naukowy | profesor nauk medycznych [potrzebny przypis] |
Alma Mater |
Felicjan Loth, ps. „Felek” (ur. 30 czerwca 1914 we Lwowie, zm. 24 lipca 1982 w Warszawie) – polski chirurg, narodowiec, żołnierz Związku Jaszczurczego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie lekarzy Edwarda i Jadwigi z Niemiryczów. Rodzice oraz jego siostra Helena Giżycka (ur. 1916) polegli 15 września 1944 podczas bombardowania w powstaniu warszawskim[1]. Działał w harcerstwie. Był też członkiem Obozu Narodowo-Radykalnego[2]. Uczęszczał do Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie[3], lecz egzamin maturalny złożył w innej szkole[4]. Podjął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, jednak już od 1934 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim UW (dyplom otrzymał w marcu 1940 roku). Był tam prezesem Koła Medyków[5].
II wojna światowa
[edytuj | edytuj kod]W czasie wojny należał do Związku Jaszczurczego. Pracował w szpitalu PCK przy ul. Smolnej 6, gdzie odbywały się tajne zajęcia w zakresie studiów medycznych. 20 lutego 1941 został aresztowany przez gestapo za działalność w Kole Medyków. Trafił na Pawiak, gdzie przeszedł brutalne śledztwo. Dzięki pomocy dra Zygmunta Śliwickiego (internista w szpitalu więziennym) otrzymał pracę w tym szpitalu (jako chirurg). Tutaj zaangażował się w działalność konspiracyjną. Mimo wszelkich zakazów niesiono pomoc potrzebującym, w tym także Żydom[1]. Zwolniony 31 VII 1944, gdy likwidowano Pawiak (150 mężczyzn i 50 kobiet, w tym lekarze)[6].
W czasie powstania warszawskiego był lekarzem chirurgiem w szpitalu polowym przy ul. Mokotowskiej 55[7]. Po upadku powstania i ewakuacji z personelem Szpitala Wolskiego przebywał na Pomorzu, zagrożony aresztowaniem NKWD[8].
Po wojnie
[edytuj | edytuj kod]Od 1945 do 1950 pracował w Szpitalu Wolskim. Był także wykładowcą anatomii w Akademii Sztuk Pięknych. Od 1950 do 1953 był asystentem w klinice ortopedycznej Akademii Medycznej. Następnie pracował do 1956 w sanatorium w Otwocku.
Był organizatorem Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej Dziecięcej „Omega” w Al. Jerozolimskich 57. Placówką tą kierował do końca życia.
W 1961 był pierwszym chirurgiem w Polsce, który dokonał wycięcia stawu kolanowego u chorego z hemofilią, mając jedynie świeże mrożone osocze, jako substytut czynnika VIII[1][9].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A27-12-24/25)[10].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W grudniu 1939 ożenił się z Zofią Guttakowską[11]. Był kuzynem artysty malarza Romana Gineyki, spowinowaconym z nim − poprzez swoją żonę Zofię z Guttakowskich, która była siostrzenicą tego artysty (córką Ireny z Gineyków Guttakowskiej).
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Publikacje
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Powstańcze biogramy – www.1944.pl [dostęp 8 VIII 2017 r.]
- ↑ Wojciech Jerzy Muszyński , Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach [[1934]]–[[1944]]. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, Warszawa: IPN, 2011, s. 489, ISBN 978-83-7629-283-0, OCLC 803650487 .
- ↑ Znani absolwenci XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Warszawie [dostęp 2023-10-10].
- ↑ 16 WDH - Felicjan Loth [online], www.16wdh.pl [dostęp 2023-10-10] .
- ↑ W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, IPN, Warszawa 2011, s. 242–243. ISBN 978-83-7629-283-0.
- ↑ Powstańcze biogramy – www.1944.pl [dostęp 08.08.2017]
- ↑ Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego [dostęp: 8 VIII 2017 r.]
- ↑ Powstańcze biogramy – www.1944.pl [dostęp 08.08.2017]
- ↑ Loth Felicjan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-08-08] .
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ Informacja ze strony 16 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Zawiszy Czarnego – www.16wdh.pl [dostęp 08.08.2017]
- ↑ Odznaczeni Warszawskim Krzyżem Powstańczym [w:] "Stolica", nr 20, 1 sierpnia 1982, s. 15
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- W.J. Muszyński, Duch młodych. Organizacja Polska i Obóz Narodowo-Radykalny w latach 1934–1944. Od studenckiej rewolty do konspiracji niepodległościowej, IPN, Warszawa 2011, s. 242–243, przypis 172, 431 (zdjęcie), 489. ISBN 978-83-7629-283-0