Ferdinand Lepcke – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ferdinand Lepcke

Data i miejsce urodzenia	23 marca 1866 Coburg, Saksonia-Coburg-Gotha
Data i miejsce śmierci	13 marca 1909 Berlin, Cesarstwo Niemieckie
Zawód, zajęcie	rzeźbiarz
Multimedia w Wikimedia Commons

Ferdinand Lepcke (ur. 23 marca 1866 w Coburgu, zm. 12 marca 1909 w Berlinie) – niemiecki rzeźbiarz, twórca m.in. bydgoskich pomników: ”Potop” i ”Łuczniczka”.

Ferdinand Lepcke urodził się 23 marca 1866 r. w Coburgu w północnej Bawarii^[1]. Spędził tam jedynie wczesne dzieciństwo, gdyż rodzina wkrótce przeniosła się do Berlina. Po ukończeniu gimnazjum podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Studiował w latach 1883–1890 pod kierunkiem berlińskiego artysty prof. Fritza Schapera^[2]. Umiejętności praktyczne zgłębiał w atelier rzeźby braci Biber i pracowni Kunstgewerbemuseum w Berlinie.

Dojrzewał twórczo w atmosferze stylu neoklasycystycznego, który od czasów Johanna Gottfrieda Schadowa (zm. 1850) i Christiana Daniela Raucha (zm. 1857) odgrywał zasadniczą rolę w Niemczech. Bliższy mu był styl dawnych mistrzów, niż nowa stylistyka, którą przyniósł modernizm (Jugendstil, ArtDeco). Skłonność ku rzeźbie klasycznej miała swoje źródło w jego zamiłowaniu do antyku^[1].

Przełom 1892–1893 spędził w Rzymie ugruntowując znajomość rzeźby antycznej. Podróżował również, między innymi do Francji i Danii^[2]. Po powrocie do Berlina, w 1897 r. objął stanowisko profesora w tutejszej Akademii Sztuk Pięknych. Przyjęty został do elitarnego grona członków Berliner Künstverein. Już w 1893 r. mając zaledwie 27 lat został uhonorowany nagrodą państwową, a w 1894 r. złotym medalem przyznanym za osiągnięcia artystyczne. Był już wtedy cenionym artystą i poszukiwanym rzeźbiarzem. Tworzył zarówno popiersia, jak i duże pomniki, aż do monumentów^[2].

Zmarł 19 marca 1909 r. w Berlinie na zapalenie płuc, w wieku 43 lat.

• 1897, posąg Rzeźbiarz, w Berlinie, zaginął po wojnie
• 1897, rzeźba Łuczniczka z następującymi odlewami:
  • Bydgoszcz, oryginał, od 18 października 1910 roku, (obecnie w parku im. Jana Kochanowskiego naprzeciwko Teatru Polskiego), jest jednym z symboli miasta
  • Berlin, pierwszy odlew zaginął po wojnie, od 12 grudnia 1997 nowy odlew na Hohenzollernplatz
  • Coburg
  • Wilhelmshaven - od 1982 na Störtebekerplatz, kopia odlewu z Coburgu
  • Heringsdorf na wyspie Uznam
• 1899, Herma, Viktoriapark, Berlin
• 1900, Pyrnia, figura z brązu, łąka nad Schlachtensee, Berlin (kopia zaginionego oryginału)
• 1900, Pocałunek, Ermitaż, Petersburg, mała kopia z brązu w Muzeum Okręgowym w Bydgoszczy
• 1904, fontanna Potop:
  • 1904, Bydgoszcz, oryginał, przetopiona w 1943, obecnie trwają prace nad przywróceniem rzeźby miastu - misji tej podjęło się Stowarzyszenie Odbudowy Bydgoskiej Fontanny "Potop". Wykonania rzeźby podjął się rzeźbiarz Michał Pronobis.
  • 1906, Coburg, Rosengarten
  • Eisleben, przetopiona w 1942
• 1908, relief Bismarcka w brązie, Wieża Bismarcka, Hildburghausen
• 1908, pomnik Ernsta von Stubenrauch, Teltow

Obok prac, które związały Lepckego z Bydgoszczą: ”Potopu” i ”Łuczniczki” był także autorem wielu innych rzeźb: popiersi, herm, pomników i fontann. Najbardziej znane: Der Bildhauer i grupa rzeźbiarska Wiedersehen znajdują się w zbiorach Galerii Narodowej w Berlinie. Część prac zasiliła zbiory berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Popiersie Richarda Ruckerta ustawiono w Viktoriapark w Berlinie - Kreuzberg, a pomnik Justusa Jonasa w kaplicy zamkowej w Wittenberdze^[1].

• Fontanna Potop
• Łuczniczka (pomnik w Bydgoszczy)

• „Bydgoska Łuczniczka i jej kopie” – książka do pobrania z portalu Kujawsko-Pomorskiej Biblioteki Cyfrowej

• Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom VI. Bydgoszcz 2000. ISBN 83-85327-58-4, str. 61-62
• PiotrP. Winter PiotrP., JerzyJ. Derenda JerzyJ., Bydgoska Łuczniczka i jej kopie, Bydgoszcz: Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy, 1996, ISBN 83-903231-4-1, OCLC 750654560 . Brak numerów stron w książce