Fibrynoliza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Główny artykuł: Hemostaza.

Fibrynoliza – fizjologiczny proces rozkładu zakrzepu^[1], będący częścią hemostazy. Podobnie, jak proces krzepnięcia krwi, zachodzi w sposób kaskadowy. Kluczowym dla fibrynolizy enzymem jest plazmina powstająca z plazminogenu^[2].

Urokinaza katalizuje przemianę plazminogenu w plazminę. Plazmina rozkłada fibrynę, fibrynogen, czynniki osoczowe: V, VIII i XII oraz protrombinę. Osoczowy czynnik XII (a właściwie produkty jego rozkładu) aktywują produkcje kinin (np.: bradykinina) które rozszerzają naczynia krwionośne^[2].

W terapii choroby zakrzepowo-zatorowej stosuje się, obok leków przeciwzakrzepowych i hamujących agregację płytek krwi, leki fibrynolityczne, czyli pobudzające fibrynolizę.

Przypisy

↑ Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom II. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0.
↑ ^a ^b Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt. Podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów: praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 270–272. ISBN 83-09-01792-8.

Bibliografia

Witold Orłowski Nauka o chorobach wewnętrznych, tom VII, wyd. PZWL

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[1] Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom II. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0.

[Krzymowski-2] Tadeusz Krzymowski, Jadwiga Przała: Fizjologia zwierząt. Podręcznik dla studentów wydziałów medycyny weterynaryjnej, wydziałów biologii i hodowli zwierząt akademii rolniczych i uniwersytetów: praca zbiorowa. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2005, s. 270–272. ISBN 83-09-01792-8.

[1]

[2]