Fidżyjczycy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Fidżyjki w obrzędowym stroju, lata 30. XX wieku | |
Miejsce zamieszkania | |
---|---|
Język | |
Religia | |
Grupa |
Fidżyjczycy – rdzenni mieszkańcy archipelagu Fidżi, stanowiący odłam Melanezyjczyków. W 1991 roku ich liczebność wynosiła 390 tysięcy. Mniejsze skupiska Fidżyjczyków występują też na Nowej Zelandii, w Australii i w Kanadzie. Posługują się językiem fidżyjskim. Ich kultura wykazuje wiele cech wspólnych z kulturami Polinezji. Ponadto typ fizyczny Fidżyjczyków wykazuje znaczną domieszkę cech polinezyjskich. Tłumaczy się to wielowiekowymi kontaktami Fidżyjczyków z rdzennymi mieszkańcami wysp Tonga i Samoa.
Współcześni Fidżyjczycy są w przeważającej części protestantami (odłam metodystów).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Krystyna Damm , Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000 (PWN Leksykon), s. 75, ISBN 83-01-13070-9, OCLC 830240260 (pol.).