Zgromadzenie Filaretów – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zgromadzenie Filaretów^[1], potocznie: filareci (z gr. philáretos, miłośnik cnoty moralnej) – polskie tajne stowarzyszenie patriotyczne młodzieży wileńskiej założone przez Towarzystwo Filomatyczne (filomatów), działające w latach 1820–1823. Zgromadzenie Filaretów było najniższym hierarchicznie i zarazem najliczniejszym związkiem zależnym Towarzystwa Filomatycznego (do związku należeli filareci niżsi i filareci wyżsi, w 1822 związek liczył 172 członków)^[1]. Jego prezesem był Tomasz Zan. Zlikwidowane zostało wskutek masowych aresztowań przez władze rosyjskie w 1823 po śledztwie prowadzonym przez komisję Nikołaja Nowosilcowa.

Hasło filaretów (Ojczyzna, Nauka, Cnota) używane jest w harcerstwie. Inicjały tego hasła (ONC) znajdują się na harcerskiej lilijce^[2].

Zobacz też

Z tym tematem związana jest kategoria: Członkowie Zgromadzenia Filaretów.

Przypisy

↑ ^a ^b Literatura polska : przewodnik encyklopedyczny. Julian Krzyżanowski (red.). T. 1: A–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 261–262. ISBN 83-01-05368-2.
↑ Lilijka harcerska. Związek Harcerstwa Polskiego. [dostęp 2021-01-03].

Bibliografia

Richard Otto Spazier, Historja powstania narodu polskiego w roku 1830 i 1831, Paryż 1833, Tom 1 s. 85
Józef Bieliński, Proces Filaretów w Wilnie: dokumenta urzędowe z "Teki" rektora Twardowskiego, Kraków 1889

[Literatura-1] Literatura polska : przewodnik encyklopedyczny. Julian Krzyżanowski (red.). T. 1: A–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984, s. 261–262. ISBN 83-01-05368-2.

[2] Lilijka harcerska. Związek Harcerstwa Polskiego. [dostęp 2021-01-03].

[1]

[2]