Fizjologia roślin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fizjologia roślin, fitofizjologianauka zajmująca się badaniem procesów życiowych roślin, funkcjami ich organów oraz warunków w jakich realizowane są funkcje życiowe roślin. Fizjolodzy roślin zajmują się badaniem procesów biofizycznych, takich jak transpiracja, procesów biochemicznych takich jak fotosynteza, oddychanie komórkowe oraz procesów wzrostu i rozwoju[1]. Jest jedną z gałęzi botaniki i fizjologii. Jest też mocno powiązana z biochemią i biofizyką. Fizjologia roślin zajmuje się badaniem zjawisk i procesów zachodzących na różnych poziomach organizacji biologicznej[2]:

  • na poziomie molekularnym – syntezy i łańcuchy reakcji biochemicznych zachodzących w komórce,
  • na poziomie struktur komórkowych – transport związków chemicznych i przekazywanie sygnałów w organizmach roślinnych,
  • na poziomie organów,
  • na poziomie organizmu,
  • na poziomie zbiorowiska roślinnego.

Znajomość procesów zachodzących w roślinach wykorzystywana jest praktycznie w takich dziedzinach jak: rolnictwo, leśnictwo i ogrodnictwo[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Szweykowska Alicja: Fizjologia Roślin. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 1997, s. 13-14. ISBN 83-232-0815-8.
  2. a b Kopcewicz Jan: Wstęp W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 19-22. ISBN 83-01-13753-3.