Francesco Acquaviva d’Aragona – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	22 grudnia 1697
Konsekrator	Gaspare Carpegna
Współkonsekratorzy	Gregorio Giuseppe Gaetani de Aragonia; Antonio Spinelli
Konsekrowani biskupi
Angel de Maldonado	2 stycznia 1701
Francisco Solís Hervás	21 grudnia 1701
Juan Feyjóo González de Villalobos	15 października 1702
Juan Navarro Gilaberte	1704
Francisco de San José Pedro Mesía y Portocarrero	październik 1704
Carlos de Borja y Centellas	30 listopada 1705
Joseph de Guyon de Crochans	15 września 1709
Joaquín Canaves	10 września 1713
Carolus Polodig	28 stycznia 1714
Juan Herrera	6 grudnia 1722
Współkonsekrowani biskupi
Muzio Gaeta	13 kwietnia 1698
Tommaso Ruffo	13 kwietnia 1698

Francesco Acquaviva d’Aragona
	Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	4 października 1665 ; Neapol
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 1725 ; Rzym
Miejsce pochówku	Bazylika św. Cecylii na Zatybrzu w Rzymie
	Arcybiskup tytularny Larisy
Okres sprawowania	1697–1706
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	2 grudnia 1697
Sakra biskupia	22 grudnia 1697
Kreacja kardynalska	17 maja 1706; Klemens XI
Kościół tytularny	S. Bartholomaei in Insula; S. Ceciliae trans Tiberim; Sabina
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Acquaviva d’Aragona (ur. 4 października 1665 w Neapolu, zm. 9 stycznia 1725 w Rzymie) – włoski szlachcic, syn księcia Atri; duchowny i tytularny arcybiskup miasta Larissa.

Urodził się w Neapolu 4 października 1665 roku. Był nuncjuszem papieskim w Hiszpanii w latach 1700-1706 i stronnikiem Filipa V Burbona. Papież Klemens XI uczynił go kardynałem 17 marca 1706. Od kwietnia 1713 sprawował w kurii urząd kardynała-protektora Hiszpanii, a od 1716 był także jej ambasadorem przy Stolicy Apostolskiej.

Acquaviva zmarł 9 stycznia 1725 w wieku 59 lat.

Bibliografia