Francis Cabrel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francis Cabrel
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1953
Francja, Agen

Gatunki

blues, folk

Zawód

piosenkarz, kompozytor, gitarzysta

Aktywność

od 1974

Wydawnictwo

CBS, Columbia

Strona internetowa

Francis Cabrel (ur. 23 listopada 1953 w Agen) – francuski piosenkarz i kompozytor.

Urodził się w rodzinie pochodzącej z Friuli we Włoszech. Jego ojciec był robotnikiem, a matka kasjerką. Ma siostrę Martine i brata Philippe'a. W młodości słuchał muzyki Boba Dylana i grał na gitarze. W 1974 roku wziął udział w konkursie, organizowanym przez Sud Radio, w którym zaśpiewał piosenkę Petite Marie. Wygrana otwarła mu drzwi do wytwórni Sony Music Entertainment, z którą podpisał kontrakt. W 1977 roku wydał swoją pierwszą płytę, Les murs de poussière.

28 lipca 1992 roku założył w Astaffort Voix du Sud – stowarzyszenie pożytku publicznego prowadzące działalność edukacyjną, organizujące od 1994 dwukrotnie w ciągu każdego roku Rencontres d'Astaffort, gromadzące każdorazowo około dwudziestu młodych autorów, kompozytorów i wykonawców, którzy w trakcie dwutygodniowych warsztatów komponują i piszą około 40 utworów muzycznych, spośród których około 15 jest prezentowanych podczas koncertu galowego w Music Halles w Astaffort. Wśród znanych francuskich kompozytorów, muzyków i wykonawców, którzy patronowali tej imprezie-warsztatom, znaleźli się m.in. Renan Luce, Zaho, Maxime Leforestier, Thomas Dutronc, Émilie Loizeau i wielu innych.

Mieszka w Astaffort. Jest żonaty, ma trzy córki: Manon, Aurélie oraz adoptowaną wietnamską dziewczynkę.

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1977 : Les Murs de poussière
  • 1979 : Les Chemins de traverse
  • 1980 : Fragile
  • 1981 : Carte postale
  • 1983 : Quelqu'un de l'intérieur
  • 1985 : Photos de voyages
  • 1989 : Sarbacane
  • 1994 : Samedi soir sur la Terre
  • 1998 : Algo màs de amor
  • 1999 : Hors-saison
  • 2004 : Les Beaux Dégâts
  • 2008 : Des roses et des orties
  • 2012 : Vise le ciel
  • 2015 : In extremis
  • 2020 : À l'aube revenant

Albumy live

[edytuj | edytuj kod]
  • 1984 : Cabrel public
  • 1991 : D'une Ombre à l'autre
  • 2000 : Double Tour
  • 2005 : La Tournée des Bodegas

Składanki

[edytuj | edytuj kod]
  • 1987 : Cabrel 77-87
  • 1994 : Lo Mejor de los Mejores
  • 1998 : Algo más de amor
  • 2003 : Aniversario
  • 2007 : L'essentiel 1977-2007
  • 2017 : L'essentiel 1977-2017 (3 CD)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Hugues Royer, Francis Cabrel, Éditions du Rocher, Paris 1994 (wydanie I)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]