Francis Carmont – Wikipedia, wolna encyklopedia

Francis Carmont

Pseudonim	Limitless
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1981 Paryż
Obywatelstwo	Francja
Wzrost	191 cm
Masa ciała	93 kg
Styl walki	boks tajski pankration
Debiut	2004
Kategoria wagowa	półśrednia średnia
Klub	Tristar Gym French Top Team
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	37
Zwycięstwa	25
Przez nokauty	6
Przez poddania	11
Przez decyzje	8
Porażki	12
Remisy	0
Nieodbyte	0
↑ Bilans walk aktualny na 28 marca 2023.
Strona internetowa

Francis Carmont (ur. 10 listopada 1981 w Paryżu) – francuski zawodnik mieszanych sztuk walki. Zwycięzca turnieju KSW 5 z 2006 roku. Były zawodnik UFC. Aktualnie związany z Bellator MMA.

Zadebiutował w mieszanych sztukach walki 29 lutego 2004 roku na brytyjskiej gali UKMMAC 6 - Extreme Warriors. Wygrał wtedy z zawodnikiem gospodarzy - Kuljitem Degunem ,poddając go dźwignią na staw łokciowy. Następne dwie walki w brytyjskiej organizacji przegrywał przed czasem. 8 października 2005 roku przegrał pojedynek z Grzegorzem Jakubowskim na turnieju European Vale Tudo 5.

3 lipca 2006 roku wygrał turniej na gali KSW 5 pokonując kolejno: Goce Candowskiego przez decyzję sędziowską, Piotra Bagińskiego przez TKO i w finale Roberta Jocza przez decyzję.

Swoją czwartą walkę w KSW stoczył 10 listopada 2007 roku na gali KSW 8, przegrywając na punkty z Karolem Bedorfem. Kolejny pojedynek w Polsce stoczył 13 września 2008 roku (KSW Extra) poddając Łukasza Jurkowskiego duszeniem zza pleców.

Na gali Strength and Honor 3 która odbyła się 18 września 2010 roku w Genewie pokonał Rosjanina - Emila Zachariewa przez poddania, zakładając mu klucz na rękę tzw. kimurę i tym samym zdobywając mistrzostwo organizacji Strength and Honor Championship.

17 czerwca 2011 roku pokonał przez TKO byłego zawodnika UFC Jasona Daya na kanadyjskiej gali Slammer in the Hammer.

9 września 2011 roku podpisał kontrakt z amerykańską organizacją Ultimate Fighting Championship^[1]. Jeszcze tego samego roku 29 października zadebiutował na gali UFC 137: Penn vs Diaz. W swoim debiucie pokonał Chrisa Camozziego przez jednogłośną decyzję sędziowską. 11 lipca 2012 pokonał przez poddanie Karlosa Vémolę na UFC on Fuel TV: Munoz vs Weidman. Następne dwa pojedynki zwyciężał, z Tomem Lawlorem (UFC 154) oraz z byłym zawodnikiem Strikeforce - Lorenzem Larkinem (UFC on Fuel 7) - oba na punkty.

W 2014 zanotował trzy porażki z rzędu (m.in. z Ronaldo Souzą) po czym został zwolniony z UFC. Na początku 2015 związał się z konkurencyjną organizacją Bellator MMA. W debiucie (27 marca) pokonał na punkty Guilherme Vianę. 19 września tego samego roku wziął udział w turnieju wagi półciężkiej jako rezerwowy. W związku z kontuzją Muhammeda Lawala, która wykluczyła go z walki finałowej, jego miejsce zajął Carmont lecz ostatecznie nie sprostał drugiemu finaliście Philowi Davisowi, który go znokautował w 1. rundzie.

• Statystyki i lista walk MMA