Franciszek Korneli Wierzbicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Korneli Wierzbicki

Data i miejsce urodzenia	2 kwietnia 1891 Boguszyce, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1945 Wilno, Polska
Zawód, zajęcie	ziemianin, hodowca, polityk

Franciszek Korneli Wierzbicki (ur. 2 kwietnia 1891 w Boguszycach, zm. 1 kwietnia 1945 w Wilnie) – działacz społeczno-samorządowy, poseł, hodowca.

Pochodził z rodziny Wierzbickich h. Nieczuja, która w XIX w. nabyła majątek Boguszyce pod Łomżą. Syn Franciszka i Stanisławy z Jabłońskich (z Pniewa). Ukończył szkołę handlową, a następnie w 1907 r. studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, specjalizując się w hodowli bydła. Po studiach powrócił do rodzinnego majątku i zaczął gospodarować^[1].

Prowadził doskonałą hodowlę bydła mlecznego, znaną w kraju i za granicą. Jego hodowla bydła czerwonego polskiego zdobyła uznanie jako jedna z najlepszych w Królestwie Polskim, a bydło z Boguszyc było nagradzane na licznych wystawach^[2]. W wyniku działań I wojny światowej, bydło trafiło aż do guberni smoleńskiej, co spowodowało znaczne straty^[3].

W latach 1908–1926 w jego gospodarstwie w Boguszycach przewinęło się 80 krów, a wyhodowano 238 jałówek. Jego krowy odznaczały się wysoką mlecznością i dobrą zawartością tłuszczu w mleku. Hodowla bydła czerwonego polskiego w Boguszycach stanowiła materiał zarodowy dla innych hodowców w Polsce^[4].

Zniszczony majątek starał się odbudować po wojnie zaciągając kredyty. Działał na wielu polach społecznych. Był prezesem Rady Gminnej w Szczepankowie, przewodniczył Sejmikowi Powiatowemu oraz kierował Wydziałem Powiatowym w Łomży. Był także prezesem Kasy Spółdzielczej i członkiem Rady Szkolnej. Udzielał się w Związku Hodowców Bydła Rasy Polskiej, w Centralnym Towarzystwie Rolniczym oraz wspierał inicjatywy edukacyjne zakładając tajną szkołę w dworze Boguszyce^[5][6].

W 1922 r. wybrany posłem ze Związku Ludowo-Narodowego. W swojej pracy poselskiej troszczył się o rozwój regionu, z którego pochodził. W 1923 r. jako członek Komisji Administracji i Robót Publicznych wnioskował o odbudowę pogranicza Prus Wschodnich, zniszczonych podczas wojny. W 1924 r. złożył wniosek o unormowanie stosunków gospodarczych na Kurpiach, apelując o poprawę losu tamtejszej ludności poprzez stosowanie sprawiedliwych norm podatkowych^[7].

Zmarł 1 kwietnia 1945 r. w Wilnie po ciężkiej chorobie^[6].