Franciszek Kubat – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Kubat
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

17 kwietnia 1898
Dalekie

Data i miejsce śmierci

22 lipca 1941
Mauthausen-Gusen (KL)

Przebieg służby
Lata służby

1918–1921
1923–1930

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

41 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka

Późniejsza praca

sekretarz gminy

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Franciszek Kubat (ur. 17 kwietnia 1898 w Dalekich, zm. 22 lipca 1941 w Mauthausen-Gusen (KL)) – starszy sierżant Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 kwietnia 1898 w rodzinie Piotra i Katarzyny z d. Świerczewska[1]. Absolwent szkoły miejskiej w Ostrowi Mazowieckiej. Od listopada 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego wraz z 41 pułkiem piechoty brał udział w walkach na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

„Stawiany był za wzór trudny do doścignięcia dla pozostałych żołnierzy kompanii. W czasie walk odwrotowych nad Narwią 29 VII 1920, plut. K. ogniem km powstrzymał atakujące oddziały bolszewickie, które po stracie kilkudziesięciu zabitych i rannych, odrzucone zostały przez polską piechotę i zepchnięte do rzeki. Zniszczono b. piech. bolszewickiej i odzyskano utracone wcześniej dwie baterie dział”[1]. Za tę postawę odznaczony Orderem Virtuti Militari i awansowany do stopnia starszego sierżanta.

Zwolniony z wojska w 1921. Pracował w Suwałkach. W latach 1923–1930 ponownie służył w 41 pułku piechoty jako żołnierz zawodowy. Został przeniesiony w stan spoczynku w 1930. Pracował następnie w Lipsku jako p.o. sekretarza gminy.

Podczas okupacji niemieckiej więzień obozu Mauthausen-Gusen (KL), zamordowany tam 22 lipca 1941.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Żonaty. Dwoje dzieci[1].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 106.
  2. Smoleń 1929 ↓, s. 45.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]