Franciszek Zima – Wikipedia, wolna encyklopedia

Franciszek Zima

Data i miejsce urodzenia	1827 Luszowice
Data i miejsce śmierci	3 sierpnia 1899 Lwów
Narodowość	polska
Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Zima (ur. 1827 w Luszowicach, zm. 3 sierpnia 1899 we Lwowie^[1]) – polski bankier, dyrektor Galicyjskiej Kasy Oszczędności we Lwowie, powstaniec styczniowy, major.

Uczestniczył w powstaniu węgierskim. Za swoją służbę został odznaczony węgierskim powstańczym Orderem Zasługi Wojskowej III klasy^[2]. Następnie walczył w po­wstaniu styczniowym m.in. w oddziale Zygmunta Miłkowskiego, biorąc udział w bitwie pod Kostangalią (15 lipca 1863), dosłużywszy się stopnia majora. Po powstaniu wyemigrował do Londynu, gdzie praco­wał jako urzędnik bankowy. Zaprzyjaźnił się tam z Stanisławem Szczepanowskim.

Po powrocie do kraju Zima został dyrektorem Gali­cyjskiej Kasy Oszczędności, z kapitałem 33 milionów złotych reńskich. Gdy Szczepanowski był bliski bankructwa, Zima, tworząc fikcyjne rachunki, pożyczał mu pieniądze na poszukiwania ropy naftowej i węgla w Karpatach Wschodnich. Jednak nowe odkrycia pokładów węgla i ropy naftowej nie przyniosły Szczepanowskiemu pieniędzy, a niespodziewana kontrola Galicyjskiej Kasy Oszczędno­ści w 1898 wykazała brak kilku milionów. Zima i główny księgowy Kasy zostali aresztowani, co wywołało panikę wśród oszczędzających.

Był członkiem Ligi Polskiej^[3]. 27 maja 1891 otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Lwowa^[4].

Zima zmarł nagle w więzieniu lwowskim w niewyjaśnionych okolicznościach, nie doczekawszy procesu. Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

• Ryszard Sadaj - "Kto był kim w Galicji", Kraków 1993, ISBN 83-7081-089-6
• Leon Gustaw Dziubiński: Poczet prezydentów, wiceprezydentów i obywateli honorowych miasta Lwowa. Lwów: 1896, s. 20-21.