Franck Borotra – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 30 sierpnia 1937 |
---|---|
Zawód, zajęcie | polityk, inżynier |
Franck Borotra (ur. 30 sierpnia 1937 w Nantes[1]) – francuski polityk, inżynier i samorządowiec, poseł do Zgromadzenia Narodowego, w latach 1995–1997 minister.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z wykształcenia inżynier, absolwent Institut Français du Pétrole. Pracował na menedżerskich stanowiskach w przedsiębiorstwach branży paliwowej[2].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Wchodził w skład władz krajowych tej partii, a także przewodniczył jej w departamencie Yvelines. Od 1983 do 1995 pełnił funkcję zastępcy mera Wersalu[2]. W latach 1988–2005 radny Yvelines, od 1994 przewodniczył radzie generalnej tego departamentu[2].
W 1986 po raz pierwszy wybrany do Zgromadzenia Narodowego. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w wyborach w 1998, 1993 i 1997, zasiadając w niższej izbie francuskiego parlamentu do 2002[1]. Od listopada 1995 do czerwca 1997 sprawował urząd ministra przemysłu, poczty i telekomunikacji w rządzie, którym kierował Alain Juppé[3].
Krewny tenisisty Jeana Borotry[4]. Ojciec aktorki Claire Borotry i brat bliźniak polityka Didiera Borotry.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Franck Borotra. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-07-09]. (fr.).
- ↑ a b c Franck Borotra: Ministre de l'Industrie, de la Poste et des Télécommunications. adminet.com, 25 października 1996. [dostęp 2017-07-09]. (fr.).
- ↑ Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-08-17]. (fr.).
- ↑ Franck Borotra. Attention, ministre bonhomme. lexpress.fr, 7 czerwca 1996. [dostęp 2017-07-09]. (fr.).