Fumimaro Konoe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fumimaro Konoe
近衛文麿
Data i miejsce urodzenia	12 października 1891 ; Tokio
Data i miejsce śmierci	16 grudnia 1945 ; Tokio
	Premier Japonii
Okres	od 4 czerwca 1937; do 5 stycznia 1939
Przynależność polityczna	Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej
Poprzednik	Senjūrō Hayashi
Następca	Ki'ichirō Hiranuma
Okres	od 22 lipca 1940; do 18 października 1941
Poprzednik	Mitsumasa Yonai
Następca	Hideki Tōjō
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Fumimaro Konoe (jap. 近衛文麿 Konoe Fumimaro; ur. 12 października 1891 w Chiyoda (Tokio), zm. 16 grudnia 1945 tamże) – japoński książę i polityk, premier Japonii w latach 1937–1939 i 1940–1941.

Życiorys

Pochodził z rodu Fujiwara, był synem Atsumaro Konoe. Ukończył studia prawnicze na Kyoto University. Od 1916 wchodził w skład Izby Arystokracji japońskiego Zgromadzenia Narodowego, której w 1933 został przewodniczącym. Współpracował z premierem Kinmochim Saionjim i w tym charakterze uczestniczył w konferencji pokojowej w Paryżu w 1919.

W czerwcu 1937 objął urząd premiera rządu i pozostawał na nim do stycznia 1939, w 1937 roku podejmując decyzję o rozpoczęciu wojny z Chinami o ogromnych konsekwencjach dla Japonii i całego obszaru Pacyfiku. Był zwolennikiem uzyskania przez Japonię dominacji w rejonie Azji-Pacyfiku. Ponownie objął stanowisko premiera 22 lipca 1940, a jedną z jego decyzji w tym czasie było rozwiązanie istniejących partii politycznych. We wrześniu 1940 jego przedstawiciel w Berlinie podpisał pakt trzech. Po rozwiązaniu partii politycznych założył monopartię Stowarzyszenie Wspierania Władzy Cesarskiej, której został liderem. W lipcu 1941 sformował nowy gabinet, jednak już w październiku tego roku jako przeciwnik przystąpienia Japonii do II wojny światowej musiał ustąpić ze stanowiska. Objął stanowisko doradcy cesarza Hirohito, zachowując znaczące wpływy na bieg spraw politycznych.

Od 1944 optował za prowadzeniem rozmów pokojowych i wyprowadzeniem kraju z wojny. Przewodniczył delegacji mającej prowadzić negocjacje pokojowe w Moskwie, ale nie został przyjęty przez Wiaczesława Mołotowa. Po kapitulacji Japonii został wicepremierem pierwszego powojennego rządu. Obawiając się postawienia przed sądem za zbrodnie wojenne, popełnił samobójstwo.

Jego wnukiem jest Morihiro Hosokawa.

Bibliografia

BogdanB. Koszel BogdanB., StanisławS. Żerko StanisławS., Słownik polityków XX wieku, Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1997, ISBN 83-86138-86-8, OCLC 749208805 .
Fumimaro Konoye • Spartacus Educational [dostęp 2011-07-06]