Fundamentalizm biblijny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2008-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Fundamentalizm biblijny – prąd myślowy obecny głównie w dzisiejszym ewangelikalizmie, akcentujący absolutną nieomylność i bezbłędność Biblii, jej wartość jako rzetelnego źródła historycznego oraz zbioru niepodważalnych proroctw dotyczących przyszłości. Fundamentaliści biblijni nie uznają między innymi teorii ewolucji (patrz: Kreacjonizm młodej Ziemi) oraz tzw. wyższej krytyki biblijnej.

Sam termin „fundamentalizm” wiąże się w sposób bezpośredni z Amerykańskim Kongresem Biblijnym, który odbył się w Niagarze, w stanie Nowy Jork, w roku 1895. Uczestniczący w tym kongresie konserwatywni egzegeci protestanccy ogłosili „pięć punktów fundamentalizmu”: bezbłędność werbalna Pisma Świętego, Bóstwo Chrystusa, Jego dziewicze poczęcie, nauka o ekspiacji zastępczej, zmartwychwstanie ciał w czasie ponownego przyjścia Jezusa.

Środowiska fundamentalistyczne zaangażowane są między innymi w USA i w Europie w kampanię na rzecz równouprawnienia teorii kreacji i teorii ewolucji w edukacji.

• Chrześcijański fundamentalizm