Funkcja Β – Wikipedia, wolna encyklopedia

Wykres funkcji beta uzyskany techniką kolorowania dziedziny

Funkcja Β (czytaj: funkcja beta) zwana też całką Eulera pierwszego rodzajufunkcja specjalna określona dla liczb zespolonych takich że ich części rzeczywiste są dodatnie, dana wzorem[1]:

Funkcję Beta można również przedstawić w inny sposób:

gdzie funkcja gamma.

Wynika stąd, że funkcja beta jest symetryczna, tj.

Postacie funkcji beta dla liczb rzeczywistych dodatnich

[edytuj | edytuj kod]

Gdy i :

Tożsamości

[edytuj | edytuj kod]

Funkcja Beta spełnia wiele ciekawych tożsamości, m.in. są to:

Niekompletna funkcja beta

[edytuj | edytuj kod]

Niekompletna funkcja beta to uogólnienie funkcji beta zdefiniowane następująco[2]:

Regularyzowana niekompletna funkcja beta jest zdefiniowana jako iloraz niekompletnej funkcji beta i (kompletnej) funkcji beta[2]:

Regularyzowana niekompletna funkcja beta jest dystrybuantą rozkładu beta.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Funkcje Eulera, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-07-21].
  2. a b Ryszard Magiera, Modele i metody statystyki matematycznej. Cz. 1: Rozkłady i symulacja stochastyczna, Wydanie 3. rozszerzone, Wrocław: Oficyna Wydawnicza GiS, 2018, s. 8, ISBN 978-83-62780-56-3 [dostęp 2024-02-01].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]