Funt gibraltarski – Wikipedia, wolna encyklopedia
1/2 kwarty, 1842 | |
Kod ISO 4217 | GIP |
---|---|
Symbol | £ (funt), p (pens) |
Państwo | |
Terytorium zamorskie | |
Poziom inflacji | 2,5% w 2013[1] |
Podział | 1 funt = 100 pensów |
Banknoty | £5, £10, £20, £50, £100 |
Monety | 1p, 2p, 5p, 10p, 20p, 50p, £1, £2, £5 |
Funt gibraltarski (kod ISO 4217: GIP) – oficjalna waluta Gibraltaru. Dzieli się na 100 pensów gibraltarskich.
Gibraltar, jako terytorium zależne Wielkiej Brytanii, emituje swoją walutę przy sztywnym przeliczniku do brytyjskiego funta szterlinga, wynoszącym 1:1. Wygląd monet i banknotów gibraltarskich też podobny jest do monet i banknotów brytyjskich, a banki Zjednoczonego Królestwa wymieniają je na brytyjskie, ewentualnie po sprawdzeniu legalności ich pochodzenia.
W powszechnym obiegu na Gibraltarze znajdują się zarówno funty brytyjskie, jak i gibraltarskie, a bankomaty mają możliwość wydawania albo waluty lokalnej, albo metropolitalnej. Powszechnie przyjmowane są także euro, w roku 2005 przeliczane w sklepach, stacjach benzynowych, miejskich autobusach według przybliżonego kursu 1,00 € = 0,60 £.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Inflacja według CIA. [dostęp 2017-01-30]. (ang.).