Głośnia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Głośnia
glottis
Ilustracja
Chrząstka nalewkowata
Ilustracja
Różne ułożenia głośni

Głośnia (łac. glottis[1], gr. γλοττíς) – trójkątna przestrzeń[2] stanowiąca jedną z anatomicznych części krtani[1][3] większości ssaków (w tym człowieka), zlokalizowana w jamie pośredniej krtani. Składa się z napinanych przez więzadła głosowe warg głosowych oraz fałdów głosowych[4][5], stanowiących ostry brzeg błony śluzowej warg głosowych. Między fałdami głosowymi oraz brzegami chrząstek nalewkowatych znajduje się szpara głośni. Tylny odcinek szpary głośni to część międzychrząstkowa, a przedni międzybłoniasta.

Przy wydychaniu powietrza i odpowiednim ustawieniu strun głosowych w głośni powstaje dźwięk[3][4][5]. Jeśli struny głosowe wibrują, powstaje głoska dźwięczna, natomiast głoska bezdźwięczna jest wydawana, gdy są one rozluźnione.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Klaus Griephan: Leksykon Zdrowia (przekład). Warszawa: Klub dla Ciebie, 2002, s. 123. ISBN 83-89076-65-9.
  2. Mała encyklopedia medycyny. Wyd. IV. T. I: A-G. Warszawa: PWN, 1988, s. 349. ISBN 83-01-08835-4.
  3. a b Marzena Popielarska, Robert Konieczny, Grzegorz Góralski, Słownik szkolny. Biologia, Kraków: Wydawnictwo Zielona Sowa, 2008, s. 116, ISBN 978-83-7435-692-3.
  4. a b Słownik tematyczny. Biologia, cz. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 47, ISBN 978-83-01-16530-7.
  5. a b głośnia, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-02-17].