Głodowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Głodowa
wieś
Ilustracja
Kościół w Głodowej
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

koszaliński

Gmina

Bobolice

Liczba ludności (2006)

200

Strefa numeracyjna

94

Kod pocztowy

76-020[2]

Tablice rejestracyjne

ZKO

SIMC

0304088

Położenie na mapie gminy Bobolice
Mapa konturowa gminy Bobolice, w centrum znajduje się punkt z opisem „Głodowa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Głodowa”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Głodowa”
Położenie na mapie powiatu koszalińskiego
Mapa konturowa powiatu koszalińskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Głodowa”
Ziemia53°58′46″N 16°32′20″E/53,979444 16,538889[1]

Głodowa (niem. Goldbeck) – wieś w północnej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Bobolice.

Średniowieczna wieś kościelna, o której pierwsze wzmianki pisane pochodzą z 1492 r. Po sekularyzacji dóbr kościelnych powstał folwark, a następnie majątek ziemski, który od XVI do XVII w. należał do rodu von Zavten, a w XVIII w do rodziny von Wenden. W 1884 r. właścicielem rycerskiego majątku był Clarsen. Wówczas wybudowano dwór i większość obiektów gospodarczych oraz założono park[3].

W latach 1954–1957 wieś należała i była siedzibą władz gromady Głodowo, po jej zniesieniu w gromadzie Bobolice.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
  • kościół fil. pw. MB Częstochowskiej, XVII, 1870, nr rej.: A-1931z 31.12.1998, kamienny, o skromnych neoromańskich cechach, w wyposażeniu barokowa chrzcielnica[4].
  • park pałacowy, z pierwszej poł. XIX, nr rej.: 1032 z 13.06.1978, pozostałość po pałacu.
inne
  • na terenie wsi znajdują się również dwa poniemieckie cmentarze.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 33634
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 313 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Andrzej Świrko, Pałace, dwory i zamki w dorzeczu Parsęty, POT, 2005, ISBN 83-7263-900-0
  4. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 241, ISBN 978-83-7495-133-3.