Gazeta Opolska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gazeta Opolska – czasopismo społeczno-polityczne wydawane w latach 1890–1923 w Opolu. Założycielem, wydawcą i redaktorem odpowiedzialnym był przez cały okres Bronisław Koraszewski. Była pierwszą polską gazetą (nie tylko w warstwie językowej) wydawaną w Opolu.

Jej stanowisko polityczne określane jako niezależne, wypośrodkowane było między narodowo-demokratyczną „Gazetą Ludową” a pismami koncernu prasowego Adama Napieralskiego. Społecznie stonowana, wniosła duży wkład w popularyzację języka, kultury i tradycji ludności górnośląskiej. Umiarkowana w antyniemieckości, jej głównymi odbiorcami była ludność wiejska powiatu opolskiego.

Czasopismo posiadało liczne dodatki tematyczne i środowiskowe, m.in. „Gość Niedzielny”, „Rolnik”, „Robotnik”, „Rodzina” i „Psikus”. Inicjowało akcje w obronie praw narodowościowych ludności polskiej, popularyzowało literaturę polską, podkreślając historyczne związki ziemi opolskiej z Polską. W okresie plebiscytowym, od lutego 1921 nakładem wydawnictwa „Gazety Opolskiej” wychodził dziennik „Głogowianka”, przeznaczony dla polskich mieszkańców powiatu prudnickiego^[1].

Wydawanie „Gazety Opolskiej” zawieszono w 1923 r. w związku z nową sytuacją polityczną i opuszczeniem Opola przez B. Koraszewskiego.

• Maria Kalczyńska, Z dziejów drukarstwa polskiego na Górnym Śląsku. Warsztat typograficzny wydawnictwa prasowego "Gazeta Opolska" (1890–1923), „Studia Śląskie”, 53, 1994, s. 269-292.
• Edward Mendel, Gazeta Opolska o położeniu robotników oraz o ruchu robotniczym w latach 1911–1913, „Kwartalnik Opolski”, 1961, nr 4 s. 61–68.
• Jerzy Ratajewski, „Gazeta Opolska” wobec ruchu socjalistycznego w latach 1890-1900, „Kwartalnik Opolski”, 1963, nr 2, s. 17-24.