Gbaja – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gbaja, nazywani także Baja lub Gbeja – grupa etniczna zamieszkująca głównie zachodnią część Republiki Środkowoafrykańskiej, gdzie stanowią 24% populacji^[1], oraz w mniejszym stopniu przygraniczny obszar Kamerunu^[2].

Posługują się językami gbaja, z podgrupy językowej atlantycko-kongijskiej. Za podgrupy Gbaja uznawane są ludy: Bokoto, Kara, Buli, Kaka i Mbaka^[3].

Gbaja zamieszkujący wioski uprawiają kukurydzę, maniok, ignam, orzeszki ziemne i tytoń. Zajmują się także łowiectwem i rybołówstwem. Kawa i ryż, wprowadzone przez Francuzów, są uprawami na handel. Znaczenie gospodarcze ma także wydobycie diamentów^[3].

Na obecny teren przenieśli się na początku XX wieku, uciekając przed dżihadem prowadzonym w północnej Nigerii, przez Usmana dan Fodio^[3].

Z plemienia Gbaja pochodził prezydent Republiki Środkowoafrykańskiej – François Bozizé.