Generalny Instytut Akcji Katolickiej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Generalny Instytut Akcji Katolickiej (ukr. Генеральний Інститут Католицької Акції, GIKA) – utworzony w 1931 we Lwowie urząd Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, zajmujący się koordynacją i zarządzaniem Akcją Katolicką na terenie greckokatolickiej metropolii lwowsko-halickiej.

Organem kierującym Instytutem była Rada Generalna Akcji Katolickiej, w której skład wchodzili: przewodniczący Rady, generalny asystent, po jednym delegacie z wszystkich eparchialnych instytutów Akcji Katolickiej, przedstawiciele organizacji katolickich, które weszły w struktury Akcji Katolickiej.

Przewodniczącym Rady był dr Markijan Dzerowycz, generalnym asystentem bp Iwan Buczko, a następnie bp Mykyta Budka. Instytut rozpoczął działalność 1933. Najszerzej znanym przejawem jego działalności było wprowadzenie w dniach 6-7 maja święta “Ukraińska Młodzież Chrystusowi”.

Oficjalnym organem Instytutu był magazyn „Katołyćka Akcija” (“Католицька Акція”), wydawany w latach 1934-1939. Instytut zakończył swoją działalność wraz z sowiecką okupacją Wschodniej Galicji w 1939.