Gerhard Seeliger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gerhard Wolfgang Seeliger (ur. 30 kwietnia 1860 w Białej, zm. 24 listopada 1921 w Lipsku) – niemiecki historyk.

Urodził się w Białej (dziś Bielsko-Biała) na pograniczu Śląska Austriackiego i Galicji jako jedno z ośmiorga dzieci lokalnego polityka i działacza społecznego, wieloletniego burmistrza miasta, Rudolfa Theodora Seeligera. Jednym z jego braci był astronom Hugo von Seeliger.

Od 1879 roku studiował ekonomię i historię na Uniwersytecie Wiedeńskim, z czasem przeniósł się do Berlina, gdzie uzyskał doktorat w roku 1884. Habilitował się z historii trzy lata później w Monachium, gdzie potem wykładał jako privatdozent.

W 1895 roku został profesorem historii średniowiecznej i nowożytnej oraz nauk pomocnicznych historii na Uniwersytecie Lipskim. Zajmował się przede wszystkim dziejami Niemiec okresu średniowiecza oraz reformacji. W trakcie prac nad zbiorem Urkunden und Siegel in Nachbildungen für den akademischen Gebrauch (Dokumenty i pieczęcie w kopiach dla użytku akademickiego) współpracował z Albertem Brackmannem, Oswaldem Redlichem i Friedrichem Philippim.

W roku akademickim 1908/1909 był dziekanem wydziału filozoficznego, a w roku 1905/1906 rektorem całej lipskiej uczelni. Od 1898 r. wydawał Historischen Vierteljahrsschrift (Kwartalnik historyczny), a w roku 1907 zyskał tytuł tajnego radcy dworu.

Na początku 1917 wydał książkę pt. Das Deutschtum in den Westbeskiden und die Herzogtumer Auschwitz und Zator, która starała się udowodnić tezę, że tereny Beskidów Zachodnich i dawnych księstw oświęcimskiego i zatorskieg rzekomo zachowały niemiecki charakter pomimo przynależności do Polski w wiekach XVI do XVIII. Wpisywało się to w ówczesne dążenia bielsko-bialskich środowisk niemieckich do przyłączenia części z opisywanych w książce terenów do Śląska i zapobieżeniu przyłączenia ich do odrodzonej Polski^[1]. Plany te de facto zrealizowano z nawiązką podczas II wojny światowej tworząc Powiat Bielitz.

Żonaty z Louise Stölzel, miał piątkę dzieci. Pochowany został na Cmentarzu Południowym w Lipsku.

• Das deutsche Hofmeisteramt im späten Mittelalter (Niemiecki urząd ochmistrza w późnym średniowieczu), 1885
• Erzkanzler und Reichskanzleien (Arcykanclerze i Kancelarie Rzeszy), 1889
• Die Kapitularien der Karolinger (Kapitularze karolińskie), 1893
• Die soziale und politische Bedeutung der Grundherrschaft im früheren Mittelalter (Społeczne i polityczne znaczenie własności ziemskiej we wczesnym średniowieczu), 1903
• Studien zur älteren Verfassungsgeschichte Kölns (Studia o dawnych dziejach ustroju miejskiego Kolonii), 1909
• Staat und Grundherrschaft in der älteren Deutschen Geschichte (Państwo i własność ziemska w dawnej historii Niemiec), 1909
• Das Deutschtum in den Westbeskiden und die Herzogtumer Auschwitz und Zator (Niemczyzna w Beskidach Zachodnich i Księstwach Oświęcim i Zator), 1916

• Heribert Sturm, Ferdinand Seibt, Hans Lemberg: Biographisches Lexikon zur Geschichte der böhmischen Länder. T. IV – Lieferung. München: Verlag R. Oldenbourg, 2003, s. 20. ISBN 978-3486562484.