Getto rzeszowskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zarządzenie władz niemieckich Rzeszowa z 1939 o znakowaniu Żydów
Wysiedlenie Żydów z getta w Rzeszowie w 1942

Getto rzeszowskiegetto dla ludności żydowskiej istniejące w latach 1942–1943 w Rzeszowie.

Getto zostało utworzone przez okupacyjne władze niemieckie w styczniu 1942[1].

W czerwcu 1942 w getcie mieszkało ok. 25 tys. Żydów[1]. W lipcu i sierpniu ponad 20 tys. Żydów w kilku transportach, odprawianych ze stacji Rzeszów Staroniwa, wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu, a ok. 2 tys. zamordowano w lesie w Rudnej pod Głogowem[1].

Po likwidacji getta we wrześniu 1942 utworzono tzw. getto szczątkowo, podzielone na dwie części: getto „A” dla Żydów pracujących, getto „B” dla pozostałych[1]. Getto szczątkowe zostało zlikwidowane we wrześniu 1943; mieszkańców getta „A” deportowano do obozu w Szebniach, a getta „B” do Auschwitz-Birkenau[1]. Większość z ok. 200 osób pozostawionych do uporządkowania terenu dawnego getta i pozostawionych przez jego mieszkańców przedmiotów wywieziono później do obozu w Płaszowie[1].

Komendantem getta był Kurt Schupke[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 442. ISBN 83-01-00065-1.
  2. Stanisław Zabierowski: Stanisław Zabierowski (red.): Studia nad okupacją hitlerowską południowo-wschodniej części Polski. T. I: Ściganie i karanie przestępców hitlerowskich, którzy pełnili zbrodnie wojenne na terenie południowo-wschodniej części Polski. Rzeszów: Towarzystwo Naukowe w Rzeszowie i Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, 1976, s. 168.