Giberto Bartolomeo Borromeo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1 marca 1711
Konsekrator	Giuseppe Archinto
Współkonsekratorzy	Gerolamo Archinto; Giovanni Francesco Barbarigo

Giberto Bartolomeo Borromeo
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	12 września 1671 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	22 stycznia 1740 ; Novara
	Biskup Novary
Okres sprawowania	1714–1740
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	14 grudnia 1710
Sakra biskupia	1 marca 1711
Kreacja kardynalska	15 marca 1717; Klemens XI
Kościół tytularny	Sant’Alessio
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giberto Bartolomeo Borromeo (ur. 12 września 1671 w Mediolanie, zm. 22 stycznia 1740 w Novarze) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 12 września 1671 roku w Mediolanie, jako syn Renata Borromeo i Giulii Arese^[1]. Studiował na Uniwersytecie Pawijskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure i Uniwersytecie w Mediolanie, gdzie uzyskał doktorat z teologii^[1]. Następnie został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur^[1]. 14 grudnia 1710 roku przyjął święcenia kapłańskie^[2]. 26 stycznia 1711 roku został wybrany arcybiskupem tytularnym Antiochii, a 1 marca przyjął sakrę^[2]. W tym samym roku został asystentem Tronu Papieskiego^[1]. Trzy lata później został biskupem Novary. 15 marca 1717 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Alessio^[2]. Zmarł 22 stycznia 1740 roku w Novarze^[1].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Giberto Bartolomeo Borromeo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-22]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Giberto Bartolomeo Borromeo. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-22]. (ang.).