Gilda (film) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gilda
Ilustracja
Gatunek

dramat, noir

Data premiery

14 lutego 1946

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

110 min

Reżyseria

Charles Vidor

Scenariusz

Jo Eisinger,
Ben Hecht,
Marion Parsonnet

Główne role

Rita Hayworth,
Glenn Ford

Muzyka

Doris Fisher,
Allan Roberts,
Hugo Friedhofer,
Victor Schertzinger

Zdjęcia

Rudolph Maté

Scenografia

Van Nest Polglase,
Stephen Goosson,
Robert Priestley

Kostiumy

Jean Louis

Montaż

Charles Nelson

Produkcja

Virginia Van Upp

Wytwórnia

Columbia Pictures

Rita Hayworth i Glenn Ford w scenie z filmu

Gilda (ang. Gilda) – amerykański film w reżyserii Charlesa Vidora z 1946 roku. Jeden z najsłynniejszych filmów w dorobku aktorskim Rity Hayworth.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Akcja toczy się w Buenos Aires. Nałogowy hazardzista Johnny Farrell (Glenn Ford) jest stałym bywalcem jednego z tamtejszych kasyn. Właściciel kasyna Ballin Mundson (George MacReady) oferuje mu pracę, którą Farrell przyjmuje. Niebawem zyskuje zaufanie szefa i staje się jego prawą ręką. Jakiś czas później poznaje żonę Mundsona – piękną Gildę (Rita Hayworth). Rozpoznaje w niej swoją dawną kochankę. Szef nieświadomy uczucia, jakie łączyło kiedyś jego żonę z Farrellem, powierza mu obowiązki opiekuna Gildy. Wkrótce Farrell przekonuje się, że Gilda nienawidzi swojego męża.

Krytyka

[edytuj | edytuj kod]

Jan Józef Szczepański określił film jako intelektualnie prowincjonalny, stwierdzając, że nie ma w nim nic prócz niesmacznej pozy i sensacyjnej bujdy, wzorowanej na najbardziej wyświechtanych szablonach. Nawet szeroko reklamowany "sex-appeal" Rity Hayworth określił jako żałosną karykaturę czegoś, co istniało wyłącznie i jedynie w trzeciorzędnej literaturze wagonowej, a jej "uwodzicielskie" pląsy przywiodły mu na myśl objawy ostrych żołądkowych zaburzeń. Uznał film za szkodliwy i niebezpieczny z uwagi na fakt, że szerzył pewne wzory życiowego stylu najmniej godne imitacji[1].

Zwiastun filmu (ang.)

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
  • Rita Hayworth – Gilda
  • Glenn Ford – Johnny Farrell
  • George Macready – Ballin Mundson
  • Joseph Calleia – Detektyw Maurice Obregon
  • Steven Geray – wujek Pio
  • Joe Sawyer – Casey
  • Gerald Mohr – kapitan Delgado
  • Robert E. Scott – Gabe Evans
  • Ludwig Donath – Niemiec
  • Donald Douglas – Thomas Langford
  • Jerry De Castro – oddźwierny
  • Julio Abadía – pisarz
  • Eugene Borden – rozdający karty
  • Symona Boniface – hazardzistka przy stole do ruletki
  • Sam Ash – hazardzista

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Józef Szczepański, Upowszechnienie kiczu. Gilda, w: Tygodnik Powszechny, nr 40(185)/1948, s. 10

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]