Giorgio Ruffolo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Giorgio Ruffolo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1926
Rzym

Data i miejsce śmierci

16 lutego 2023
Rzym

Minister środowiska Włoch
Okres

od 17 kwietnia 1987
do 28 czerwca 1992

Przynależność polityczna

Włoska Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Francesco De Lorenzo

Następca

Carlo Ripa di Meana

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy

Giorgio Ruffolo (ur. 14 sierpnia 1926 w Rzymie, zm. 16 lutego 2023 tamże[1]) – włoski polityk, eseista, publicysta, parlamentarzysta krajowy, minister środowiska, poseł do Parlamentu Europejskiego I, IV i V kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia ekonomista, pracował m.in. w OECD i w koncernie Eni[2]. W 1962 został zatrudniony w ministerstwie budżetu, gdzie jako sekretarz generalny ds. planowania gospodarczego odpowiadał za reorganizację biura planowania. Funkcję tę pełnił do 1975.

Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Włoskiej Partii Socjalistycznej, zasiadał we władzach krajowych tej partii. Był z jej ramienia członkiem Izby Deputowanych IX kadencji (1983–1987), a później Senatu X i XI kadencji (1987–1994)[3]. W latach 1987–1992 sprawował urząd ministra środowiska[2] (w gabinetach, którymi kierowali Giovanni Goria, Ciriaco De Mita i Giulio Andreotti). Po rozwiązaniu partii socjalistycznej działał w postkomunistycznej Demokratycznej Partii Lewicy i następnie w Demokratach Lewicy. Jako publicysta w latach 80. rozpoczął współpracę z „La Repubblica”.

W Parlamencie Europejskim po raz pierwszy zasiadał w latach 1979–1983. Powrócił do niego w ostatnich latach swojej kariery politycznej – był wybieranych do PE w 1994 i 1999. Należał m.in. do frakcji socjalistycznej, w latach 1999–2002 był wiceprzewodniczącym Komisji ds. Kultury, Młodzieży, Edukacji, Środków Masowego Przekazu i Sportu. Mandat eurodeputowanego wykonywał do 2004[4].

Opublikował liczne prace poświęcone kwestiom społecznym i ekonomicznym, m.in. La grande impresa nella società moderna (1967), Cuori e denari (1999), Quando l'Italia era una superpotenza (2004), Lo specchio del diavolo, una storia dell'economia dal paradiso terrestre all'inferno della finanza (2006), Un paese troppo lungo (2009) i inne[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. E' morto Giorgio Ruffolo, economista e storico esponente del Psi. repubblica.it, 16 lutego 2023. [dostęp 2023-02-16]. (wł.).
  2. a b c Giorgio Ruffolo. einaudi.it. [dostęp 2010-11-18]. (wł.).
  3. Giorgio Ruffolo na stronie Senatu XI kadencji. [dostęp 2010-11-18]. (wł.).
  4. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2010-11-18].
  5. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 2 czerwca 1975. [dostęp 2010-11-19]. (wł.).
  6. Grande Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 27 grudnia 1968. [dostęp 2010-11-19]. (wł.).