Gisèle Brelet – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gisèle Brelet
Imię i nazwisko

Jeanne Marie Noémie Brelet

Data i miejsce urodzenia

6 marca 1915
Fontenay-le-Comte

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 1973
Sèvres

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianistka, muzykolożka

Gisèle Brelet, właśc. Jeanne Marie Noémie Brelet[1] (ur. 6 marca 1915 w Fontenay-le-Comte, zm. 21 czerwca 1973 w Sèvres[1]) – francuska pianistka i muzykolożka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiowała w konserwatorium w Nantes u Gontrana Arcouet oraz w Konserwatorium Paryskim u Lazare’a Lévy’ego[1][2]. W latach 1948–1951 studiowała filozofię i biologię na Uniwersytecie Paryskim[2]. W 1949 roku uzyskała doktorat na podstawie pracy Le temps musical[1][2]. Od 1950 roku była dyrektorką Bibliothèque Internationale de Musicologie[1]. Występowała jako pianistka w radio francuskim[2].

Była autorką prac Esthétique et création musicale (Paryż 1947), Le temps musical (Paryż 1949) i L’interprétation créatrice (Paryż 1951)[1]. W swojej pracy naukowej koncentrowała się na zagadnieniu ontologii dzieła muzycznego, zwłaszcza jego struktury czasowej[2]. W jej rozważaniach widoczny jest wpływ fenomenalizmu i strukturalizmu[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 444. ISBN 0-02-865526-5.
  2. a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 410. ISBN 83-224-0113-2.