Glenn Hughes – Wikipedia, wolna encyklopedia

Glenn Hughes
Ilustracja
Glenn Hughes, 2011
Data i miejsce urodzenia

21 sierpnia 1952
Cannock, Staffordshire

Instrumenty

gitara basowa, puzon, gitara, fortepian

Typ głosu

tenor

Gatunki

heavy metal[1], hard rock[1], rock albumowy[1]

Zawód

muzyk, kompozytor, wokalista, autor tekstów

Aktywność

od 1966

Wydawnictwo

RPM Records, Frontiers Records, Roadrunner Records, SPV GmbH

Zespoły
Finders Keepers (1966-1969)
Trapeze (1969-1973)
Deep Purple (1973–1976)
Hughes/Thrall (1982, 2006–2009)
Black Sabbath (1985–1986)
Phenomena (1995)
Voodoo Hill (od 2000)
Hughes Turner Project (2001–2004)
Michael Men Project (2004)
Black Country Communion (2010–2013, od 2016)
California Breed (2013–2015)
Kings of Chaos (2012-2015)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Glenn Hughes (ur. 21 sierpnia 1952 roku w Cannock[2]) – brytyjski wokalista, autor tekstów i piosenek, multiinstrumentalista. Znany przede wszystkim z występów w zespołach Trapeze, Deep Purple i Black Sabbath[3]. Współtworzył również takie zespoły i projekty jak Hughes Turner Project, Finders Keepers, Phenomena, Michael Men Project, Hughes/Thrall, Black Country Communion i California Breed[4][5][6]. Muzyk prowadzi ponadto solową działalność artystyczną[1]. W 2016 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[7].

Działalność artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

Trapeze

[edytuj | edytuj kod]

Glenn Hughes był członkiem Trapeze od początku istnienia grupy. Na pierwszej płycie zespołu grał wyłącznie na gitarze basowej. Na dwóch kolejnych albumach był także głównym wokalistą i wraz z Melem Galleyem współkompozytorem całości repertuaru. W 1973 roku Hughes opuścił Trapeze i dołączył do Deep Purple. Po rozpadzie legendarnej grupy, w drugiej połowie 1976 roku Hughes powrócił do Trapeze. Zespół z Hughesem w składzie zagrał wówczas krótką trasę po Stanach Zjednoczonych. Planowano także nagrać nowy album w najlepszym składzie Trapeze. Ostatecznie Hughes postanowił wydać płytę solową (Play Me Out), na której znalazły się dwa utwory przygotowane z myślą o płycie Trapeze ("L.A. Cutoff" i "Space High"). Na albumie Hughesa wystąpili także gościnnie pozostali członkowie Trapeze – Mel Galley i Dave Holland. Trapeze w najsłynniejszym składzie reaktywował się jeszcze dwukrotnie w celach koncertowych – w 1992 i 1994 roku.

Deep Purple

[edytuj | edytuj kod]

W 1973 roku Glenn Hughes dołączył do zespołu Deep Purple. W grupie przejął obowiązki basisty Rogera Glovera i wokalisty Iana Gillana. Rolę wokalisty prowadzącego dzielił wraz z szerzej nieznanym wówczas Davidem Coverdalem. Z Hughesem w składzie grupa zarejestrowała album pt. Burn, który ukazał się rok później. Materiał promowany utworem tytułowym odniósł sukces komercyjny w Wielkiej Brytanii i USA, gdzie uplasował się, odpowiednio, na 3. i 9. miejscu tamtejszych list przebojów. Po międzynarodowej trasie promującej płytę grupa rozpoczęła pracę nad kolejnym albumem. Wydawnictwo zatytułowane Stormbringer trafiło do sprzedaży w grudniu, także 1974 roku. Znaczną popularnością cieszył się pochodzący z płyty utwór pt. "Soldier of Fortune" emitowany przez liczne rozgłośnie radiowe w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Ostatni album długogrający z Hughesem w składzie pt. Come Taste the Band ukazał się pod koniec 1975 roku. Materiał postrzegany przez krytyków muzycznych jako słaby spotkał się z mniejszym zainteresowaniem publiczności niż poprzednie nagrania Deep Purple. Wkrótce potem, w marcu 1976 roku zespół został rozwiązany.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • "Quiet Riot: Well Now You're Here, There’s No Way Back" (2014, film dokumentalny, reżyseria:Regina Russell Banali)[8]
  • "Classic Rock Roll of Honour: Presented by Orange Amplification" (2014, film dokumentalny, reżyseria: Devin Dehaven)[9]
  • "A Shot of Whisky" (2015, film dokumentalny, reżyseria: Steve Graham)[10]
  • "The Ritchie Blackmore Story" (2015, film dokumentalny, reżyseria: Alan Ravenscroft)[11]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Glenn Hughes, Joel McIver, Deep Purple And Beyond: Scenes From The Life Of A Rock Star, 2010, Foruli Publications, ISBN 978-1-905792-05-4
  • Glenn Hughes, Joel McIver, Glenn Hughes The Autobiography: From Deep Purple to Black Country Communion, 2011, Jawbone Press, ISBN 978-1-906002-92-3

Instrumentarium

[edytuj | edytuj kod]
Gitary basowe
  • Bill Nash P Bass White[12]
  • Bill Nash P Bass Red[12]
  • Bill Nash J Bass Purple[12]
  • 1979 Rickenbacker 4001[12]
Inne
  • Orange AD200B MKIII Head[12]
  • DigiTech Bass Synth Wah Bass Envelope Filter[12]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz więcej w artykule Black Country Communion, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule California Breed, w sekcji Dyskografia.
Albumy solowe
 Zobacz więcej w artykule Trapeze, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Hughes Turner Project, w sekcji Dyskografia.
Współpraca
Występy gościnne
  • Jon Lord – Windows (1974, Purple Records)[29]
  • Roger Glover And Guests – The Butterfly Ball And The Grasshopper's Feast (1974, Purple Records)[30]
  • Wizard’s Convention – Wizard’s Convention (1976, RCA Victor)[31]
  • Pat Travers – Makin' Magic (1977, Polydor)[32]
  • Climax Blues Band – Lucky For Some (1981, Warner Bros. Records)[33]
  • Gary Moore – Run For Cover (1985, 10 Records)[34]
  • John Norum – Face The Truth (1992, Epic Records)[35]
  • Marc Bonilla – American Matador (1993, Reprise Records)[36]
  • Quiet Riot – Rehab (2006, Demolition Records)[37]
  • Moonstone Project – Hidden In Time (2008, Mausoleum Records)[38]
  • Moonstone Project – Rebel On The Run (2009, Blistering Records)[39]
  • Kens Dojo – Reincarnation (2010, AOR Heaven )[40]
  • Pushking – The World As We Love It (2011, Ear Music)[41]
  • Joe Bonamassa – Dust Bowl (2011, Provogue)[42]
  • The Slam – Hit It! (2011, Scarlet)[43]
  • Ken Hensley – Love & Other Mysteries (2012, Esoteric Antenna)[44]
  • Device – Device (2013, Warner Bros. Records)[45]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Steve Huey: Glenn Hughes Biography. allmusic.com. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).
  2. ↑ Colin Larkin: The Virgin encyclopedia of 70s music. Uniwersytet Kalifornijski: Virgin, 2002, s. 100. ISBN 978-1-85227-947-9.
  3. ↑ Jason Ankeny: Trapeze Biography. allmusic.com. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).
  4. ↑ Thom Jurek: California Breed Biography. allmusic.com. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).
  5. ↑ Andy Kellman: Black Country Communion Biography. allmusic.com. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).
  6. ↑ Eduardo Rivadavia: Hughes/Thrall Biography. allmusic.com. [dostęp 2015-08-04]. (ang.).
  7. ↑ DAVID COVERDALE, GLENN HUGHES Talk DEEP PURPLE's ROCK HALL Induction (Video). blabbermouth.net. [dostęp 2016-04-15]. (ang.).
  8. ↑ Quiet Riot: Well Now You're Here, There’s No Way Back (2014). imdb.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  9. ↑ Classic Rock Roll of Honour: Presented by Orange Amplification (2014). imdb.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  10. ↑ A Shot of Whisky (2015). imdb.com. [dostęp 2011-07-28]. (ang.).
  11. ↑ The Ritchie Blackmore Story (2015). imdb.com. [dostęp 2015-12-29]. (ang.).
  12. ↑ a b c d e f Matthew Parker: Glenn Hughes on Deep Purple, vintage gear and 'the ever-present groove'. musicradar.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  13. ↑ Glenn Hughes – The God Of Voice (Best Of Glenn Hughes). discogs.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  14. ↑ Heather Phares: Glenn Hughes The Way It Is review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  15. ↑ Glenn Hughes – From The Archives Volume I - Incense & Peaches. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  16. ↑ Dave Sleger: Glenn Hughes Return of the Crystal Karma review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  17. ↑ Gary Hill: Glenn Hughes Building the Machine review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  18. ↑ Greg Prato: Glenn Hughes Songs in the Key of Rock review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  19. ↑ Greg Prato: Glenn Hughes Soulfully Live in the City of Angels [DVD review]. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  20. ↑ Eduardo Rivadavia: Glenn Hughes Soul Mover review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  21. ↑ Greg Prato: Glenn Hughes Music for the Divine review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  22. ↑ Glenn Hughes Live in Australia [DVD]. allmusic.com. [dostęp 2016-03-21]. (ang.).
  23. ↑ GLENN HUGHES: More 'First Underground Nuclear Kitchen' Audio Samples Available. blabbermouth.net. [dostęp 2016-03-20]. (ang.).
  24. ↑ GLENN HUGHES: More 'Resonate' Album Details Revealed. blabbermouth.net. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  25. ↑ Glenn Hughes / Geoff Downes – The Work Tapes. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  26. ↑ Eduardo Rivadavia: Tony Iommi, Glenn Hughes The DEP Sessions: 1996. allmusic.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  27. ↑ Greg Prato: Tony Iommi, Glenn Hughes Fused review. allmusic.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  28. ↑ Robin George / Glenn Hughes Sweet Revenge. allmusic.com. [dostęp 2016-03-22]. (ang.).
  29. ↑ Jon Lord – Windows. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  30. ↑ Roger Glover And Guests – The Butterfly Ball And The Grasshopper's Feast. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  31. ↑ Wizard’s Convention – Wizard’s Convention. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  32. ↑ Pat Travers – Makin' Magic. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  33. ↑ Climax Blues Band – Lucky For Some. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  34. ↑ Gary Moore – Run For Cover. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  35. ↑ John Norum – Face The Truth. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  36. ↑ Marc Bonilla – American Matador. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  37. ↑ Quiet Riot – Rehab. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  38. ↑ Moonstone Project – Hidden In Time. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  39. ↑ Moonstone Project – Rebel On The Run. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  40. ↑ Kens Dojo – Reincarnation. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  41. ↑ Pushking – The World As We Love It. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  42. ↑ Joe Bonamassa – Dust Bowl. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  43. ↑ The Slam – Hit It!. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  44. ↑ Ken Hensley – Love & Other Mysteries. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).
  45. ↑ Device – Device. discogs.com. [dostęp 2016-09-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Glenn Hughes
Albumy studyjne
Albumy świąteczne
Minialbumy
Współpraca
Kompilacje
Wideografia
Powiązane
Black Sabbath
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Single
Wideografia
Powiązane
Deep Purple
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Albumy kompilacyjne
Single
Wideografia
Powiązane zespoły
Trapeze
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Albumy kompilacyjne
Gary Moore
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Wideografia
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Glenn_Hughes&oldid=73088605”