Gliczyca trójpaskowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gliczyca trójpaskowa
	Notoxus trifasciatus
	Rossi, 1792
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	nakwiatkowate
Podrodzina	Notoxinae
Rodzaj	gliczyca
Gatunek	gliczyca trójpaskowa
Synonimy
	Notoxus armatus W.L.E. Schmidt, 1842; Notoxus cornutus Fabricius, 1792; Notoxus discolor M. Pic, 1897; Notoxus inhumeralis M. Pic, 1900; Notoxus pesruchesi Chobaut, 1897; Notoxus rosti M. Pic, 1905; Notoxus sexmaculatus M. Pic, 1893;
	Notoxus armatus W.L.E. Schmidt, 1842; Notoxus cornutus Fabricius, 1792; Notoxus discolor M. Pic, 1897; Notoxus inhumeralis M. Pic, 1900; Notoxus pesruchesi Chobaut, 1897; Notoxus rosti M. Pic, 1905; Notoxus sexmaculatus M. Pic, 1893;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gliczyca trójpaskowa^[1] (Notoxus trifasciatus) – gatunek chrząszcza z rodziny nakwiatkowatych i podrodziny Notoxinae.

Taksonomia

Gatunek ten został opisany po raz pierwszy w 1792 roku przez Pietra Rossiego^[2].

Morfologia

Chrząszcz o ciele długości od 3 do 4 mm, porośniętym przylegającym owłosieniem, a na głowie, przedpleczu i pokrywach także wmieszanymi w nie dłuższymi, skośnie sterczącymi szczecinkami. Wierzch ciała jest ciemnobrunatny do czarnego z dwiema jasnożółtymi do żółtobrunatnych przepaskami na pokrywach, które mogą być przerywane przy szwie i z których pierwsza może rozlewać się na barki. Zawsze ciemny wierzchołek pokryw wyróżnia go od N. monoceros i N. brachycerus. Jaśniejszą barwę mają również czułki, głaszczki, odnóża i boczne części przedplecza. Okrągławe w zarysie przedplecze ma przedni brzeg wyciągnięty ponad głową w rogokształtny wyrostek, a przy brzegu tylnym przewężenie z szeroko pośrodku przerwaną przepaską jasnego owłosienia^[3].

Ekologia i występowanie

Owad ten zasiedla stanowiska kserotermiczne, przytorza oraz pobrzeża rzek^[3]^[4]^[5]. Imagines spotyka się od końca kwietnia do początku października na kwiatach roślin zielnych i bylin oraz gałęziach wierzb i topól^[3]^[4]. Masowy pojaw obserwowano na topoli czarnej silnie opadniętej przez mszyce i oblepionej ich spadzią^[5].

Gatunek palearktyczny o subpontyjsko-śródziemnomorskim typie rozsiedlenia^[3]. W Europie stwierdzony został w Portugalii, Hiszpanii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Włoszech, Polsce, Czechach, Słowacji, na Węgrzech, w Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Serbii, Czarnogórze, Bułgarii, Macedonii Północnej, Albanii, Grecji i Rosji^[2]. Poza Europą znany jest z Algierii, Kaukazu^[4] i Bliskiego Wschodu^[2]. W Europie Środkowej uchodził za gatunek bardzo rzadki^[3]^[5], ale w Polsce w XXI wieku jest częściej notowany^[5].

Przypisy

↑ Notoxus trifasciatus – Gliczyca trójpaskowa. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-04-29].
↑ ^a ^b ^c Notoxus trifasciatus (Rossi, 1792). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-17].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate - Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 16-23.
↑ ^a ^b ^c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
↑ ^a ^b ^c ^d T. Barłożek, R. Gawroński, K. Komosiński, Sz. Konwerski, R. Matusiak, M. Miłkowski, R. Ruta. Nowe stanowiska Anthicidae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 30 (3), s. 159-169, 2011.

[insektarium-1] Notoxus trifasciatus – Gliczyca trójpaskowa. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-04-29].

[fe-2] Notoxus trifasciatus (Rossi, 1792). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-12-17].

[Kubisz&Szwalko-3] Daniel Kubisz, Przemysław Szwałko: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 80. Nakwiatkowate - Anthicidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1998, s. 16-23.

[Burakowskietal-4] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.

[Barłożek-5] T. Barłożek, R. Gawroński, K. Komosiński, Sz. Konwerski, R. Matusiak, M. Miłkowski, R. Ruta. Nowe stanowiska Anthicidae (Coleoptera: Tenebrionoidea) w Polsce. „Wiadomości Entomologiczne”. 30 (3), s. 159-169, 2011.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]