Glinianki Sznajdra – Wikipedia, wolna encyklopedia

Glinianki Sznajdra
Glinianki Schneidera
Ilustracja
Widok od strony południowo-zachodniej ze skarpy
Położenie
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Warszawa

Wysokość lustra

106,0 m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

1,4259 ha

Hydrologia
Rodzaj jeziora

glinianka

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Glinianki Sznajdra”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Glinianki Sznajdra”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, po lewej znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Glinianki Sznajdra”
Ziemia52°13′05″N 20°54′41″E/52,218056 20,911389

Glinianki Sznajdra[1] lub Glinianki Schneidera[2]staw w Warszawie, w dzielnicy Bemowo.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Staw leży po lewej stronie Wisły, w Warszawie, w dzielnicy Bemowo, w rejonie osiedla Jelonki Południowe. Otaczają go ulice: Połczyńska, Dźwigowa i Rotundy, a także stacja kolejowa Warszawa Główna Towarowa[3].

Zgodnie z ustaleniami w ramach Programu Ochrony Środowiska dla m. st. Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r. staw położony jest na wysoczyźnie i zasilany jest stale wodami podziemnymi. Staw jest bezodpływowy. Powierzchnia zbiornika wodnego wynosi 1,4259 hektara[4]. Według numerycznego modelu terenu udostępnionego przez Geoportal lustro wody zbiornika znajduje się na wysokości 106,0 m n.p.m.[3] Identyfikator MPHP to 201663[3]. Leży na obszarze zlewni Żbikówki[5].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Staw jest glinianką. Powstał w wyniku zalania wodą wyeksploatowanego wyrobiska gliny. W XIX wieku, prawdopodobnie w 1846 r.[6], na terenie Jelonek, przy ówczesnej szosie poznańskiej (obecnie ulica Połczyńska) powstała wytwórnia cegieł, dachówek i ceramiki. Jej założycielem był Bogumił Schneider. Cegły z tego zakładu posłużyły do budowy wielu warszawskich obiektów m.in. pobliskich fortów, jak Fort Chrzanów, Fort Blizne, czy Fort Wawrzyszew, które były budowane na zlecenie armii carskiej. Cegielnia, która w szczytowym okresie swojej działalności zatrudniała kilkuset pracowników, przestała działać po II wojnie światowej. Glinianki Sznajdra, obok pobliskich Glinianek Jelonek, z których również wydobywano surowiec oraz drewnianego pałacyku rodziny Schneidrów przy ul. Połczyńskiej 59, gdzie mieści się obecnie zbór zielonoświątkowców, są jedynymi pozostałościami po tym zakładzie[2].

Na terenie glinianek nakręcono finałową scenę z filmu Miś w reżyserii Stanisława Barei, w której to tytułowa kukła misia transportowana przez helikopter urywa się i spada na oblodzony zbiornik wodny. We wrześniu 2011 roku z okazji 30. rocznicy premiery filmu władze dzielnicy ustawiły na specjalnej platformie na terenie stawu słomianą replikę Misia, która miała służyć jako atrakcja turystyczna. W lipcu 2012 nieznani sprawcy podpalili kukłę, która doszczętnie spłonęła, mimo iż była specjalnie zabezpieczona na taki wypadek[7][8]. Replika Misia została wykonana ponownie i umieszczona w innym miejscu na Bemowie wybranym przez mieszkańców dzielnicy – przy Bemowskim Centrum Kultury przy ul. Górczewskiej, jednak po raz kolejny została spalona przez wandali w styczniu 2013 r.[9]

W 2010 r. Glinianki Sznajdra przeszły rewitalizację – wytyczono alejki, ustawiono ławki i zbudowano pomost ze stanowiskami dla wędkarzy[10].

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 roku na terenie zbiornika wodnego i w jego okolicach stwierdzono występowanie kaczki krzyżówki[11]. Wśród ryb występują karp, krąp, lin, szczupak, słonecznica, płoć, okoń, wzdręga, różanka i boleń[12].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – nazwy obiektów fizjograficznych – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 1 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 201663
  2. a b Cegły z Jelonek zbudowały Warszawę. „Bemowo News”, s. 21, lipiec 2011. ISSN 1897-9777. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.). 
  3. a b c Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2021-02-08].
  4. Rada m.st. Warszawy: Załącznik tekstowy i tabelaryczny do programu ochrony środowiska dla miasta stołecznego Warszawy na lata 2009–2012 z uwzględnieniem perspektywy do 2016 r.. bip.warszawa.pl, 21 października 2010 r.. [dostęp 2014-07-13]. (pol.).
  5. Łukasz Szkudlarek, Analiza powierzchniowa zlewni. Charakterystyka i ocena funkcjonowania układu hydrograficznego, ze szczególnym uwzględnieniem systemów melioracyjnych na obszarze m.st. Warszawy wraz z zaleceniami do Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m.st. Warszawy i planów miejscowych [online], 2015, s. 96–99 [dostęp 2021-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-22].
  6. a b Zakłady Cegielniane i Fabryka Dachówek „Bogumił Schneider”. „Przegląd Techniczny”, 3 października 1903. (pol.). 
  7. Na Bemowie będzie "Miś" jak u Barei. Powstanie do końca maja. warszawa.naszemiasto.pl, 2011-05-04. [dostęp 2014-07-14]. (pol.).
  8. Wandale na Bemowie. Spalili misia z filmu Barei!. warszawa.naszemiasto.pl, 2012-07-13. [dostęp 2014-07-14]. (pol.).
  9. Miś z "Misia" znowu spłonął. tvn24.pl, 2013-01-08. [dostęp 2014-07-14]. (pol.).
  10. Dzielnica Bemowo m. st. Warszawy: Glinianki misiem stoją. bemowo.waw.pl, 2011-09-01. [dostęp 2016-01-14]. (pol.).
  11. Opracowanie ekofizjograficzne do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy - Załącznik nr II.7. Biuro Naczelnego Architekta Miasta, 2004. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  12. Tablica informacyjna Wydziału Środowiska Urzędu m.st. Warszawy dla Dzielnicy Bemowo in situ (2020)