Glinik (Wałbrzych) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Glinik Stary

Großhain, Althain, Neuhain

Dzielnica Wałbrzycha
Państwo	Polska
Miasto	Wałbrzych
W granicach Wałbrzycha	1 stycznia 1951[1] (Glinik Dolny) 1 stycznia 1973[2] (Glinik Górny)
Wysokość	520-853 m n.p.m.
Kod pocztowy	58-303
Tablice rejestracyjne	DB
Położenie na mapie Polski Glinik Stary
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Glinik Stary
Położenie na mapie Wałbrzycha Glinik Stary
50°43′51″N 16°16′30″E/50,730849 16,274957

Glinik Stary (niem. Groβhain^[3]) – dzielnica Wałbrzycha, położona na jego południowych obrzeżach. Usytuowana jest otulinie Parku Krajobrazowego Sudetów Wałbrzyskich jest najwyżej położoną dzielnicą miasta, graniczącą z dzielnicami Podgórze, Glinik Nowy oraz gminą Mieroszów.

Pierwotnie, kiedy właścicielami wsi byli Hochbergowie z Książa, nazywano ją Althayn (Stary Gaj). Późniejsza nazwa Grosshain (Duży Gaj) obejmowała również Glinik Nowy, gdy do podziału na dwie osobne wsie w roku 1825 doprowadził następny właściciel, Karl Julius Melchior von Dyherrn – Cetritz – Neuhaus. Wieś odkupił z 32 domami, młynem i gorzelnią. W 1840 roku uruchomiono tu szkołę ewangelicką. W roku 1842 wybudowano 2 młyny do mielenia kory dębowej, co wynikało zapewne z rozwiniętego przetwórstwa drzewnego na tym terenie. Po wybudowaniu w 1867 roku kolei żelaznej do Podgórza, wieś zaczęła się gwałtownie rozwijać. Postawiono kilkadziesiąt nowych budynków mieszkalnych, gospód, kawiarni i cukierni. Wybudowano także ośrodek wypoczynkowy składający się z domków letnich i terenu rekreacyjnego, który cieszył się dużym powodzeniem.

Kaplicę parafialna p.w. M.B. Różańcowej przy cmentarzu u podnóża góry Gliniczek (d. Laubhugel), która obecnie jest prowadzona przez Księży Marianów (wcześniej przez Pallotynów) , konsekrowano w 1920 roku. W 1938 pojawiły się plany połączenia Glinika z Wałbrzychem komunikacją tramwajową.. Nie zrealizowano ich jednak z powodu wybuchu wojny.

Dolną część Glinika Starego przyłączono do Wałbrzycha w 1951 roku, natomiast część górną wraz z Glinikiem Nowym dopiero w roku 1973.

W latach 1947–1974 na Gliniku funkcjonowała również szkoła podstawowa, mieszcząca się przy ulicy Wałbrzyskiej 31.

W latach 1954–1972 siedziba gromady Glinik.

Według danych z Urzędu Miejskiego w Wałbrzychu na 16 kwietnia 2014 roku dzielnice Podgórze, Stary Glinik i Nowy Glinik zamieszkuje 8892 osób^[4]

Przez Glinik Stary przebiega droga krajowa nr 35 Wrocław – Mieroszów – Golińsk (granica z Republiką Czeską) Do dzielnicy można dojechać linią nr 12 komunikacji autobusowej, prowadzonej przez Śląskie Konsorcjum Autobusowe.

Ze względu na położenie, Glinik traktowany był jako miejscowość wypoczynkowa i wiodły tędy szlaki turystyczne do Unisławia Śląskiego, Sokołowska i Andrzejówki.

Obecnie przez Glinik Stary przechodzą następujące szlaki:

Dworzec Wałbrzych Główny - Barbarka – Glinik Stary - Unisław Śląski – Bukowiec.

– Dworzec Wałbrzych Główny - [Przełęcz Szypka] - Kamieńsk - [Przełęcz Kozia] - Borowa - Glinik Stary - [Kuźnice] (Szlak Pamięci Wędrowców) - [Sobięcin] – [Kuźnice Świdnicki] – [Unisław Śląski]

– Dworzec Wałbrzych Główny – Glinik Stary - Rybnica Leśna- Andrzejówka

– Trasa dookoła Wałbrzycha

– Trasa wokół Borowej

Najwyższe wzniesienia na terenie Glinika Starego to:

• Borowa (853 m n.p.m.) – w 2017 roku oddano do użytku wybudowaną na szczycie wieżę widokową,
• Barbarka (635 m n.p.m.) – przed wojną istniało na szczycie schronisko-restauracja Kolbebaude
• [Gliniczek] (653 m n.p.m.)

W południowo-zachodniej części dzielnicy swoje źródła ma rzeka Pełcznica.

• Wałbrzyski Informator Kulturalny 2007/12

• Glinik Stary na zdjęciach archiwalnych i współczesnych