Gliszczyński III – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gliszczyński III (Gliscinski, Buchan-Gliszczyński, Buchon Gliszczyński, Księżyc odmienny, błędnie Ruchan-Gliscinski) − kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Księżyc.

Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

Gliszczyński III: W polu błękitnym półksiężyc srebrny z twarzą z gwiazdą złotą nad każdym rogiem. Klejnot: nad hełmem bez korony trzy pióra strusie, srebrne między błękitnymi. Labry: błękitne, podbite złotem.

Gliszczyński IIIa: W polu (zapewne błękitnym) półksiężyc (srebrny?) w słup, przed którym gwiazda (złota?)

Wariant podstawowy wymieniany w "Nowym" herbarzu Siebmachera (Der Adel des Königreichs Preußen, 1906) oraz u Emiliana Szeligi-Żernickiego (Der Polnische Adel, 1900, Die polnischen Stammwappen, 1904). Wariant IIIa pochodzi z opisu herbu Buchon-Gliszczyńskich z genealogii rodu Rolbieckich z 1736 roku. Wydaje się, że mogła to być właściwa, pierwotna forma tego herbu, jak również pierwotny herb Rolbieckich.

Rodzina szlachecka z Gliśna Wielkiego lub Małego. W rzeczywistości Gliszczyńscy to wiele odrębnych rodów, które siedząc w jednej wsi, przyjęły takie samo nazwisko odmiejscowe. Tego konkretnie herbu używali Gliszczyńscy z przydomkiem Buchon.

Gliszczyński (Gliczinski, Gliczyński, Glischiński, Gliscinski, Gliscyński, Glisczinski, Glisczinsky, Glisczyński, Gliszcinski Gliszyński, Gliściński, Glizszyński, Glyschiński, błędnie Gliński, Gliszezijnski, Gliszczepiski, Głyszczyński) z przydomkiem Buchon (Buchan). Rodzinie tej przypisywano też herb Trzy Gwiazdy (vel Księżyc).

Istniało wiele innych gałęzi tej rodziny, używających innych herbów.

Chamierowie-Gliszczyńscy używali herbu Chamier III lub Chamier IV. Mroczkowie-Gliszczyńscy używali herbu Mroczek. Jutrzenka-Gliszczyńscy używali prawdopodobnie herbu Jutrzenka. Szpotowie-Gliszczyńscy używali herbu Szpot, lub Gliszczyński IV. Zamek-Gliszczyńscy używali herbu Gliszczyński V, lub Gliszczyński VI. Pewien Gliszczyński bez przydomku odcisnął pieczęć z herbem Gliszczyński VII. Gliszczyńscy z przydomkiem Jastrzębieniec mieli używać Jastrzębca, być może zapożyczonego od wielkopolskich Gliszczyńskich. Gliszczyńskim pochodzącym od Ciemińskich, Żernicki przypisał herb Zadora, ale Pragert uważa to przyporządkowanie za wątpliwe.

Wielkopolscy Gliszczyńscy, niespokrewnieni z kaszubskimi, używali Jastrzębca lub jego odmiany, herbu Gliszczyński.

• Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 2. BiT, 2007, s. 60-67, 233-237. ISBN 978-83-924425-9-2.
• Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej. T. 4. Gdańsk: Wydawnictwo Oskar Sp, z o.o. w koedycji z BiT Beata Żmuda-Trzebiatowska, 2015, s. 260, 405. ISBN 978-83-65175-14-4. ISBN 978-83-927383-6-7.