Glukometr – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Glukometr – medyczne, przenośne urządzenie diagnostyczne służące do pomiaru i bieżącego odczytu poziomu glukozy we krwi włośniczkowej, pobieranej zwykle z opuszków palców lub płatków uszu (niektóre modele glukometrów umożliwiają również pomiar stężenia glukozy w osoczu krwi).

Wykorzystywane są specjalne paski testowe z wtopionymi elektrodami lub odczynnikiem chemicznym. Prawidłowe stężenie cukru we krwi (określane na czczo) powinno wynosić 70–120 mg/dl (czytaj: miligramów na decylitr) (lub 3,9-6,6 mmol/l; czytaj: milimoli na litr)^[1].

Procedura pomiaru jest maksymalnie uproszczona i powinna być bez problemów wykonywana przez pacjentów lub rodziny chorych na cukrzycę. Umożliwia to domowe monitorowanie leczenia cukrzycy.