Gonoplac – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gonoplac – wyrostek gonokoksytu drugiej pary (koksytu dziewiątego segmentu odwłoka[1]), znany też jako trzecia walwula[2], występujący u owadów uskrzydlonych i niektórych szczeciogonków[3][1]. Może mieć formę osobnego sklerytu lub tworzyć osłonkę wokół gonapofizy[2][3].

U owadów uskrzydlonych narządy te zwykle nakrywają dystalną część trzonu pokładełka[1]. U prostoskrzydłych są jednak szczególnie silnie rozwinięte i tworzą parę grzbietowych ostrzy (walw) w obrębie osłony pokładełka[3][1]. U pasikonikowatych gonapofizy drugiej pary pozostają zamknięte w osłonce, a u świerszczowatych ulegają redukcji[3] i ich funkcję przejmuje gonoplac[4].

U gladiatorków gonoplac jest silniej rozwinięty niż walwule drugiej pary, mocno zesklerotyzowany, krótki i być może służy za właściwe pokładełko. Silnie rozwinięty, wchodzący w skład pokładełka gonoplac mają również świerszczokaraczany[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d The Female Genitalia. W: R. E. Snodgrass: Principles of Insect Morphology. Cornell University Press, 1935.
  2. ↑ a b Armand R. Maggenti, Scott Lyell Gardner: Online Dictionary of Invertebrate Zoology. 2005, s. 406.
  3. ↑ a b c d Reginald Frederick Chapman: The Insects: Structure and Function. Wyd. IV. Cambridge University Press, 1998, s. 335-337.
  4. ↑ a b David Grimaldi, Michael S. Engel: Evolution of the Insects. Cambridge University Press, 2005, s. 222, 224.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gonoplac&oldid=74899012”