Gorajscy herbu Korczak – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gorajscy herbu Korczak, znani również jako Gorayscy – polski ród szlachecki, pochodzenia rusińskiego.

Ród Gorajskich wywodzi się z Rusi Czerwonej.

Według niektórych źródeł w 1353 r. trzej bracia – Chodko, Ostaszko i Piotr z Klecia otrzymali od króla Kazimierza Wielkiego kilkanaście wsi: Klecie (Kleszcze), Czermno, Januszkowice, Błażkową, Gogolów, Glinik, Bukową, Smorżową i Kamienicę (okolice Jasła). Piotr miał syna Dymitra (znanego jako Dymitr z Klecia lub Dymitr z Goraja). Król Ludwik Węgierski w dniu 26 lipca 1377 r. nadał mu zamek Goraj oraz szereg wsi leżących w okolicach Turobina i Kraśnika.

Linia senatora Zbigniewa Gorajskiego wygasła na jego synach. Druga, kalwińska gałąź wygasła w połowie XVIII wieku.

Jedna gałąź rodu Gorajskich do dziś żyje w Brazylii i Polsce. Jej podawana w XIX wiecznych herbarzach pochodzenie od senatora Zbigniewa nie znajduje żadnego potwierdzenia w źródłach.

• Adam Gorajski
• Aleksander Gorajski (zm. po 1448)
• Aleksander Gorajski
• Anna Gorajska
• August Gorayski
• Dymitr z Goraja
• Iwan z Klecia
• Iwonia z Goraja
• Jan Gorajski
• Katarzyna Gorajska
• Ludwik Gorajski
• Piotr Gorajski
• Piotr z Klecia
• Prokop z Goraja
• Rafał Gorajski
• Teodor Gorajski
• Teofilia Gorajska
• Zbigniew Gorajski

• Adam Boniecki: Gorajscy herbu Korczak. [W:] Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 6. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1903, s. 231–236.

• Gorajscy w serwisie Genealogia dynastyczna