Gordoneus schwarzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gordoneus schwarzi – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych i podrodziny Microweiseinae. Jedyny z monotypowego rodzaju Gordoneus.

Gatunek ten opisany zostały po raz pierwszy w 1970 roku przez Roberta Gordona pod nazwą Gnathoweisea schwarzi. Jako miejsce typowe wskazano Williams w stanie Arizona. Epitet gatunkowy pochodzi od nazwiska jednej z osób, które odłowiły materiał typowy^[2]. W 2012 roku rodzaj Gnathoweisea zsynonimizowany został z Microweisea przez Hermesa Escalonę i Adama Ślipińskiego. Dla omawianego gatunku autorzy ci wprowadzili nowy, monotypowy rodzaj Gordoneus, nazwany na cześć Roberta Gordona^[3].

Z analizy filogenetycznej przeprowadzonej w 2020 roku przez Karola Szawaryna, Jaroslava Větrovca i Wiolettę Tomaszewską wynika zajmowanie przez Gordoneus w obrębie Microweiseini pozycji siostrzanej dla rodzaju Microweisea^[1].

Chrząszcz o wydłużonym, jajowatym w zarysie, wyraźnie wysklepionym ciele długości około 1 mm szerokości 0,7–0,75 mm^[2][3]. Ubarwienie ma jasnobrązowe do ciemnobrązowego. Wierzch ciała jest nagi^[3].

Głowa jest 1,3 raza dłuższa niż szeroka, o 2,5 raza dłuższym niż panewki czułkowe i wokół nich wykrojonym, po bokach obrzeżonym frontoklipeusem. Czułki buduje dziewięć członów, z których trzy ostatnie formują zwartą buławkę. Bruzdy podczułkowe są płytkie i krótkie. Duże oczy złożone są nagie. Wąskie żuwaczki mają zredukowane mole i wykształcone prosteki. Szczęki mają pozbawione dołków palpifery i wydłużone ze skośnie ściętym szczytem człony końcowe głaszczków szczękowych. Warga dolna ma zredukowany do żeberka podbródek, długą bródkę oraz tak długi jak wąsko odseparowane głaszczki wargowe przedbródek. Gula jest dłuższa niż szersza^[3].

Poprzeczne przedplecze ma przednie kąty nieoddzielone liniami od dysku. Kształt tarczki jest trójkątny. Pokrywy mają epipleury dochodzące do ⅔ ich długości. Skrzydła tylnej pary są wykształcone. Przedpiersie jest w części przedbiodrowej bardzo krótkie, a między biodrami formuje spłaszczony, wyraźnie węższy od połowy szerokości bioder wyrostek. Poprzeczne zapiersie ma opadające linie udowe sięgające do ¾ jego długości. Smukłe odnóża kończą się trójczłonowymi stopami o niezmodyfikowanych pazurkach^[3].

Odwłok ma sześć widocznych na spodzie sternitów (wentrytów), z których pierwszy jest tak długi jak dwa następne razem wzięte i zaopatrzony w niepełne, ukośne linie udowe oraz bliskie biodrom, ukośnie linie dodatkowe. Samiec ma silnie niesymetryczne paramery, dłuższy od nich płat środkowy fallobazy oraz długie prącie o wyodrębnionej kapsule nasadowej^[3].