Gostyń Łobeski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gostyń Łobeski

wieś
Kościół znajdujący się we wsi zbudowany w stylu pruskiego muru
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Powiat	gryficki
Gmina	Płoty
Liczba ludności (2011)	98[2]
Strefa numeracyjna	91
Kod pocztowy	72-310[3]
Tablice rejestracyjne	ZGY
SIMC	0780630
Położenie na mapie Polski Gostyń Łobeski
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Gostyń Łobeski
Położenie na mapie powiatu gryfickiego Gostyń Łobeski
Położenie na mapie gminy Płoty Gostyń Łobeski
53°49′46″N 15°20′15″E/53,829444 15,337500[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Gostyń Łobeski (niem. Justin^[4]) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfickim, w gminie Płoty.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Znajduje się tu zabytkowy kościół zbudowany z pruskiego muru, podobnie jak kilka okolicznych domów. Przy kościele stoi drewniana dzwonnica z dwoma dzwonami. Na placu przed kościołem stoi stara lipa o obwodzie 6 metrów. Przez wieś przepływa rzeka Rekowa, która tworzy liczne zakola. Na obrzeżach wsi znajdują się ruiny dawnego majątku ziemskiego, przy którym usytuowany jest park. Można w nim znaleźć dęby, buki i rzadki w tym regionie cis.

Po wojnie w Gostyniu Łobeskim, w przeciwieństwie do okolicznych wsi, nie powstało Państwowe Gospodarstwo Rolne.

W 2002 roku wieś (z osadą Gostyński Bród) liczyła 21 mieszkalnych budynków, w nich 24 mieszkań ogółem, z nich 23 zamieszkane stale. Z 23 mieszkań zamieszkanych 12 mieszkań wybudowano przed 1918 rokiem, 9 — między 1918 a 1944 rokiem, 1 — między 1945 a 1970 i 1 — między 1971 a 1978^[2].

Od 92 osób 30 było w wieku przedprodukcyjnym, 30 — w wieku produkcyjnym mobilnym, 12 — w wieku produkcyjnym niemobilnym, 20 — w wieku poprodukcyjnym. Od 70 osób w wieku 13 lat i więcej 8 mieli wykształcenie średnie, 24 — zasadnicze zawodowe, 26 — podstawowe ukończone i 12 — podstawowe nieukończone lub bez wykształcenia.

W 2011 roku wo wsi żyło 98 osób, z nich 52 mężczyzn i 46 kobiet; 30 było w wieku przedprodukcyjnym, 37 — w wieku produkcyjnym mobilnym, 21 — w wieku produkcyjnym niemobilnym, 10 — w wieku poprodukcyjnym.