Grand Prix Australii 2017 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Grand Prix Australii 2017

2017 Formula 1 Rolex Australian Grand Prix

1. wyścig z 20 w sezonie 957. Grand Prix Formuły 1
Albert Park Circuit
Data	24–26 marca 2017
Trasa
Liczba okrążeń	58
Długość okrążenia	5,303 km
Dystans	307,574 km
Uczestnicy
Zgłoszenia	21 kierowców
Zakwalifikowało się	20 kierowców
Ukończyło wyścig	12 kierowców
Wyniki
Pole position	Lewis Hamilton (1:22,188, Mercedes)
Zwycięzca	Sebastian Vettel (1:24:11,672, Ferrari)
Najszybsze okrążenie	Kimi Räikkönen (1:26,538, Ferrari)
1. Grand Prix w sezonie 2017
Następne	Grand Prix Chin
Grand Prix Australii
2016 2017 2018
Multimedia w Wikimedia Commons

Grand Prix Australii 2017 (oficjalnie 2017 Formula 1 Rolex Australian Grand Prix) – pierwsza eliminacja Mistrzostw Świata Formuły 1 w sezonie 2017. Grand Prix odbyło się w dniach 24–26 marca 2017 roku na torze Albert Park Circuit w Melbourne.

Był to pierwszy od Grand Prix Brazylii 2013 wyścig, po którym prowadzenie w klasyfikacji kierowców objął zawodnik spoza zespołu Mercedes oraz pierwsza od Grand Prix Australii 2014 runda, po której Mercedes nie był na czele klasyfikacji konstruktorów.

Wyścig o Grand Prix Australii stał przede wszystkim pod znakiem nowych przepisów technicznych, które wchodziły w życie z początkiem sezonu 2017. Przedsezonowe sesje testowe nie pozwoliły jednoznacznie stwierdzić, który zespół przybędzie do Melbourne w roli faworyta, a typowani do walki o czołowe lokaty zawodnicy skutecznie unikali presji pretendenta, określając swoich rywali mianem lepiej przygotowanych do sezonu^[1][2]. Wyścig ten był też pierwszą inauguracyjną rundą sezonu Formuły 1 od 1994 roku, w której udziału nie wziął broniący tytułu mistrz świata. Triumfator sezonu 2016, Nico Rosberg, ogłosił zakończenie swojej kariery kierowcy wyścigowego kilka dni po wywalczeniu mistrzostwa w kończącym sezon wyścigu o Grand Prix Abu Zabi^[3]. Na jego miejsce w ekipie Mercedes AMG Petronas zatrudniony został Valtteri Bottas^{[potrzebny przypis]}.

Pierwsza sesja treningowa – pomimo braku ogólnego zapoznania kierowców w kwestii nowych maszyn i ogumienia – zakończyła się bez znaczących kolizji czy awarii, co pozwoliło większości zawodników pokonać sporą liczbę okrążeń i dobrze rozpocząć przygotowania do reszty wyścigowego weekendu. W głównej mierze zatem, uwaga obserwatorów skupiona była na poczynaniach ekip Ferrari i Mercedesa, które miały być zwiastunem nadchodzących wydarzeń podczas kolejnych sesji na torze Albert Park. Ostateczne wyniki porannego treningu nieco ostudziły oczekiwania widzów względem włoskiego zespołu, którego kierowcy uplasowali się dopiero na 5. i 6. miejscu, tracąc ponad sekundę do najlepszego czasu Lewisa Hamiltona, a także nieoczekiwanie przegrywając z duetem teamu Red Bull Racing. Istotnym faktem była również diametralna poprawa tempa nowych samochodów w porównaniu z modelami z sezonu 2016 – autor najlepszego czasu okrążenia poprawił najszybszy rezultat pierwszego treningu sprzed dwunastu miesięcy o ponad 5,5 sekundy – uzyskując wynik 1:24.220^[4].

Popołudniowa piątkowa sesja poza kolejnymi poprawami wyników jednego okrążenia, obfitowała także w wiele nieoczekiwanych zdarzeń na torze. Sędziowie zmuszeni byli tym samym nie tylko wprowadzić strefę wirtualnej neutralizacji, ale w jednym przypadku wywiesić nawet czerwoną flagę, chwilowo wstrzymując trening. Autorem najbardziej spektakularnego incydentu był kierowca Renault, Jolyon Palmer, który na godzinę przed końcem piątkowych zajęć roztrzaskał swój samochód, najpierw tracąc nad nim kontrolę na wyjściu na prostą startową, a następnie uderzając tyłem pojazdu w okalającą tor barierę z opon. Kilka minut później na skutek awarii na torze zatrzymać musiał się także Brazylijczyk Felipe Massa, a w ostatnich minutach treningu poza tor wypadł także Marcus Ericsson, który nie zdołał wydobyć swojego samochodu ze żwirowego pobocza. Pogoda ponownie nie zakłóciła przygotowań do wyścigu, a najlepszy czas wykręcił Lewis Hamilton (1:23,620) pokonując 34 okrążenia i wyprzedzając drugiego w tabeli Sebastiana Vettela o ponad pół sekundy^[5].

Na kilka godzin przed rozpoczęciem ostatniej sesji treningowej na torze Albert Park, zespół Sauber F1 Team ogłosił, że Pascal Wehrlein zostanie zastąpiony na pozostałą część weekendu przez Antonio Giovinazziego, kierowcę rezerwowego ekipy Ferrari. Powodem rezygnacji niemieckiego kierowcy z dalszego udziału w Grand Prix Australii była jego niedyspozycja związana z efektami kontuzji, której doznał podczas styczniowego wyścigu Race of Champions^[6]. Najlepszy czas porannej sobotniej sesji uzyskał Sebastian Vettel, którego samochód zdawał się zyskiwać na konkurencyjności z każdą chwilą spędzoną na torze. Niemiec uzyskał rekordowy czas 1:23,380, co było wówczas najlepszym wynikiem, jaki kiedykolwiek został uzyskany na torze w Melbourne. Dalsze miejsca należały do kierowców Mercedesa, których strata oscylowała w granicach 0,5 sekundy różnicy względem najlepszego rezultatu. Pod koniec treningu debiutant Lance Stroll zaliczył kontakt z barierą w zakręcie 11., co poskutkowało początkowo zawieszeniem sesji, jednak w związku z przedłużającymi się pracami służb porządkowych sędziowie zdecydowali się nie wznawiać zajęć przed upływem regulaminowych 60 minut. Sytuacja ta ponownie zaciemniła nieco realny obraz sił w stawce, pozbawiając kierowców kluczowych ostatnich minut sobotniego treningu, będących często rodzajem rozgrzewki przed kwalifikacjami i sprawdzenia rzeczywistych osiągów samochodu przed decydującymi fazami wyścigowego weekendu^[7].

Pierwsza w sezonie 2017 sesja kwalifikacyjna odbyła się na w pełni suchym torze, w warunkach umiarkowanego zachmurzenia. Podczas pierwszego segmentu rywalizacji najszybszy okazał się Lewis Hamilton, który skorzystał z ultramiękkiego kompletu opon. Ferrari podeszło do kwalifikacji nieco bardziej ryzykownie, wypuszczając Sebastiana Vettela w Q1 na supermiękkim ogumieniu. Nie przeszkodziło to jednak Niemcowi w zakwalifikowaniu się do dalszych zmagań tamtego popołudnia. Mniej szczęścia miała piątka kierowców sklasyfikowana na pozycjach 16.-20., która została wyeliminowana już po pierwszych osiemnastu minutach sesji. Wśród niej znaleźli się Jolyon Palmer, Lance Stroll, Stoffel Vandoorne, Kevin Magnussen i Antonio Giovinazzi. Ten ostatni miał sporą szansę na wykręcenie dobrego rezultatu podczas swojego ostatniego pomiarowego okrążenia, ale w przedostatnim zakręcie zblokował nieco swoje hamulce, wyjeżdżając poza tor i ostatecznie rezygnując z ukończenia swojej rundy^{[potrzebny przypis]}.

Sesja Q2 ponownie nie odkryła wszystkich kart co do rzeczywistego tempa czołowych zespołów – Lewis Hamilton uzyskał dopiero czwarty wynik, podczas gdy kierowcy Ferrari stracili niespełna 0,2 do najlepszego podczas 15-minutowej fazy kwalifikacji Valtteriego Bottasa. Walka o awans do finałowej części walki o Pole Position trwała do ostatnich sekund Q2, a toczyli ją m.in. obaj kierowcy Scuderii Toro Rosso, Romain Grosjean oraz Sergio Pérez z Force India. Temu ostatniemu nie udała się sztuka awansu do Q3, a jego los podzielili również Nico Hülkenberg, Fernando Alonso, Esteban Ocon i Marcus Ericsson^{[potrzebny przypis]}.

Podczas wyjazdowego okrążenia tuż po rozpoczęciu decydującego segmentu kwalifikacji, Kimi Räikkönen poinformował swojego inżyniera o drobnych kroplach deszczu, które zaobserwował w trakcie przygotowywania się do swojego pomiarowego "kółka". Radary zamieszczone wokół toru nie zapowiadały jednak opadów, które mogłyby mieć jakikolwiek wpływ na sobotnią rywalizację i – jak się później okazało – tor pozostał suchy do końca zmagań. Po pierwszej serii przejazdów na czele tabeli znajdował się 3-krotny mistrz świata, Lewis Hamilton, wyprzedzający Sebastiana Vettela i Valtteriego Bottasa. Gdy kierowcy wyruszyli na ostatni tamtego dnia przejazd po torze Albert Park, Daniel Ricciardo z ekipy Red Bull Racing wypadł z toru na okrążeniu rozgrzewkowym i uszkodził swój samochód na tyle poważnie, że jego usunięcie wymagało wywieszenia kolejnej tamtego weekendu czerwonej flagi. Po powrocie do ścigania swój czas poprawiła cała czołówka, jednak nie wpłynęło to na pozycje zajmowane w klasyfikacji z rezultatami. Pole position wywalczył Hamilton, który wyprzedził Vettela, Bottasa i Raikkonena. Ricciardo ze względu na potrzebę wymiany skrzyni biegów w uszkodzonym Red Bullu RB13 otrzymał karę przesunięcia o 5 pozycji na starcie do niedzielnego wyścigu^[8].

Niedziela przywitała kierowców Formuły 1 słoneczną pogodą, co było zapowiedzią siódmego już z rzędu wyścigu o Grand Prix Australii rozegranego na suchej nawierzchni. Jeszcze przed rozpoczęciem walki na torze, mający startować z 15. pola Daniel Ricciardo zatrzymał się w drodze na pola startowe, co zmusiło go do powrotu do garażu i walki o uporanie się z usterką, co umożliwiłoby mu start z alei serwisowej. Start wyścigu również nie odbył się bez przeszkód – procedura została minimalnie opóźniona ze względu na zarządzenie dodatkowego okrążenia formującego, które było skutkiem włączenia przez jednego z porządkowych światła ostrzegawczego, sygnalizującego problemy na starcie z jednym z samochodów^[9].

Gdy kierowcy po raz kolejny ustawili się na starcie i Charlie Whiting zapalił właściwe światła rozpoczynające wyścig, po ich zgaśnięciu Lewis Hamilton nie miał problemów z obronieniem pozycji lidera. Brytyjczyk jako lider wszedł w pierwszy zakręt, a tuż za nim Sebastian Vettel, który na pierwszy metrach musiał niespodziewanie odpierać ataki Valtteriego Bottasa. Z czasem jednak Niemiec zaczął oddalać się od Fina i zażegnał niebiezpieczeństwo ze strony byłego kierowcy ekipy Williams. Z powodu usterek z dalszą rywalizacją szybko musieli się pożegnać startujący z szóstego pola Romain Grosjean oraz Jolyon Palmer, który od początku wyścigu miał problemy z hamulcami w swoim bolidzie Renault. Po kilku okrążeniach na torze pojawił się także Daniel Ricciardo, jednak jego występ również zakończył się przedwcześnie, ze względu na zupełnie inną awarię, która dopadła go w trakcie wyścigu^{[potrzebny przypis]}.

Na czele wyścigu Lewis Hamilton nie był w stanie uciec na bezpieczną odległość Sebastianowi Vettelowi, przez co na 17. okrążeniu zjechał on na swój pierwszy i ostatni postój w pit-stopie, zmieniając opony na te wykonane z miękkiej mieszanki. Brytyjczyk nie miał jednak szczęścia i po opuszczeniu strefy serwisowej znalazł się tuż za plecami Maxa Verstappena, który skutecznie blokował go przez kilka następnych okrążeń. Gdy Vettel zjechał do boksu, a jego mechanicy uporali się ze zmianą kół szybciej niż załoga Mercedesa, fakt problemów Hamiltona z wyprzedzeniem Holendra zapowiadał, że kierowca Ferrari może powrócić na tor jako lider Grand Prix Australii. Dokładnie tak też się stało i 4-krotny mistrz świata mając przed sobą pusty tor ruszył po 43. zwycięstwo w swojej karierze. Do ostatnich okrążeń trwała walka o pozycje także w środku stawki – Esteban Ocon na sześć okrążeń przed końcem wyścigu wyprzedził po efektywnym manewrze Fernando Alonso, a Carlos Sainz do samego końca mocno naciskał Sergio Pereza w batalii o 7. miejsce. Wyścig wygrał Sebastian Vettel, powracając na fotel lidera klasyfikacji generalnej po niemal 3,5 roku przerwy. Drugi na mecie zjawił się Lewis Hamilton, a podium uzupełnił Valtteri Bottas^[10].

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[11]

Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony
2	Stoffel Vandoorne	McLaren Honda Formula 1 Team	McLaren MCL32	Honda RA617H 1.6T V6	P
3	Daniel Ricciardo	Red Bull Racing	Red Bull RB13	TAG Heuer 1.6T V6	P
5	Sebastian Vettel	Scuderia Ferrari	Ferrari SF70H	Ferrari 062 1.6T V6	P
7	Kimi Räikkönen	Scuderia Ferrari	Ferrari SF70H	Ferrari 062 1.6T V6	P
8	Romain Grosjean	Haas F1 Team	Haas VF-17	Ferrari 062 1.6T V6	P
9	Marcus Ericsson	Sauber F1 Team	Sauber C36	Ferrari 059/5 1.6T V6	P
11	Sergio Pérez	Sahara Force India F1 Team	Force India VJM10	Mercedes 1.6T V6	P
14	Fernando Alonso	McLaren Honda Formula 1 Team	McLaren MCL32	Honda RA617H 1.6T V6	P
18	Lance Stroll	Williams Martini Racing	Williams FW40	Mercedes 1.6T V6	P
19	Felipe Massa	Williams Martini Racing	Williams FW40	Mercedes 1.6T V6	P
20	Kevin Magnussen	Haas F1 Team	Haas VF-17	Ferrari 059/5 1.6T V6	P
26	Daniił Kwiat	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR12	Renault 1.6T V6	P
27	Nico Hülkenberg	Renault Sport Formula One Team	Renault R.S.17	Renault 1.6T V6	P
30	Jolyon Palmer	Renault Sport Formula One Team	Renault R.S.16	Renault 1.6T V6	P
31	Esteban Ocon	Sahara Force India F1 Team	Force India VJM10	Mercedes 1.6T V6	P
33	Max Verstappen	Red Bull Racing	Red Bull RB13	TAG Heuer 1.6T V6	P
36	Antonio Giovinazzi	Sauber F1 Team	Sauber C36	Ferrari 059/5 1.6T V6	P
44	Lewis Hamilton	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes AMG F1 W08 EQ Power+	Mercedes 1.6T V6	P
55	Carlos Sainz Jr.	Scuderia Toro Rosso	Toro Rosso STR12	Renault 1.6T V6	P
77	Valtteri Bottas	Mercedes AMG Petronas Motorsport	Mercedes AMG F1 W08 EQ Power+	Mercedes 1.6T V6	P
94	Pascal Wehrlein	Sauber F1 Team	Sauber C36	Ferrari 059/5 1.6T V6	P
Nr	Kierowca	Zespół	Samochód	Silnik	Opony

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[12]

Sesja	Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
1	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:24,220	22
2	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:23,620	34
3	5	Sebastian Vettel	Ferrari	1:23,380	12

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[13]

Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
1	44	Lewis Hamilton	Mercedes	1:24,191	1:23,251	1:22,188	1
2	5	Sebastian Vettel	Ferrari	1:25,210	1:23,401	1:22,456	2
3	77	Valtteri Bottas	Mercedes	1:24,514	1:23,215	1:22,481	3
4	7	Kimi Räikkönen	Ferrari	1:24,352	1:23,376	1:23,033	4
5	33	Max Verstappen	Red Bull–TAG Heuer	1:24,482	1:24,092	1:23,485	5
6	8	Romain Grosjean	Haas–Ferrari	1:25,419	1:24,718	1:24,074	6
7	19	Felipe Massa	Williams–Mercedes	1:25,099	1:24,597	1:24,443	7
8	55	Carlos Sainz Jr.	Toro Rosso	1:25,542	1:24,997	1:24,487	8
9	26	Daniił Kwiat	Toro Rosso	1:25,970	1:24,864	1:24,512	9
10	3	Daniel Ricciardo	Red Bull–TAG Heuer	1:25,383	1:23,989	–	15[a]
11	11	Sergio Pérez	Force India–Mercedes	1:25,064	1:25,081	–	10
12	27	Nico Hülkenberg	Renault	1:24,975	1:25,091	–	11
13	14	Fernando Alonso	McLaren–Honda	1:25,872	1:25,425	–	12
14	31	Esteban Ocon	Force India–Mercedes	1:26,009	1:25,568	–	13
15	9	Marcus Ericsson	Sauber–Ferrari	1:26,236	1:26,465	–	14
16	36	Antonio Giovinazzi	Sauber–Ferrari	1:26,419	–	–	15
17	20	Kevin Magnussen	Haas–Ferrari	1:26,847	–	–	17
18	2	Stoffel Vandoorne	McLaren–Honda	1:26,858	–	–	18
19	18	Lance Stroll	Williams–Mercedes	1:27,143	–	–	20[a]
20	30	Jolyon Palmer	Renault	1:28,244	–	–	19
Poz.	Nr	Kierowca	Konstruktor	Q1	Q2	Q3	Poz. s.
Legenda Poz. Nr Q1 Q2 Q3 Poz. s. Pozycja zajęta w sesji kwalifikacyjnej Numer startowy kierowcy Wynik uzyskany w pierwszej części kwalifikacji Wynik uzyskany w drugiej części kwalifikacji Wynik uzyskany w trzeciej części kwalifikacji Pozycja startowa po uwzględnięniu kar, przesunięć, itp.

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[14]

P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz
1	1	5	Sebastian Vettel	Ferrari	57	1:24:11,672
2	1	44	Lewis Hamilton	Mercedes	57	+0:09,975
3		77	Valtteri Bottas	Mercedes	57	+0:11,250
4		7	Kimi Räikkönen	Ferrari	57	+0:22,393
5		33	Max Verstappen	Red Bull–TAG Heuer	57	+0:28,827
6	1	19	Felipe Massa	Williams–Mercedes	57	+1:23,386
7	3	11	Sergio Pérez	Force India–Mercedes	56	+1 okr.
8		55	Carlos Sainz Jr.	Toro Rosso	56	+1 okr.
9		26	Daniił Kwiat	Toro Rosso	56	+1 okr.
10	3	31	Esteban Ocon	Force India–Mercedes	56	+1 okr.
11		27	Nico Hülkenberg	Renault	56	+1 okr.
12	4	36	Antonio Giovinazzi	Sauber–Ferrari	55	+2 okr.
13	5	2	Stoffel Vandoorne	McLaren–Honda	55	+2 okr.
Niesklasyfikowani
		14	Fernando Alonso	McLaren–Honda	50	+7 okr.	awaria zawieszenia
		20	Kevin Magnussen	Haas–Ferrari	46	+11 okr.	awaria zawieszenia
		18	Lance Stroll	Williams–Mercedes	40	+17 okr.	awaria hamulców
		3	Daniel Ricciardo	Red Bull–TAG Heuer	25	+32 okr.	awaria jednostki napędowej
		9	Marcus Ericsson	Sauber–Ferrari	21	+36 okr.	kolizja – usterka hydrauliki
		30	Jolyon Palmer	Renault	15	+42 okr.	awaria hamulców
		8	Romain Grosjean	Haas–Ferrari	13	+44 okr.	wyciek wody
P	+ / –	Nr	Kierowca	Konstruktor	Okr.	Czas / Strata	Komentarz

Źródło: Wyprzedź Mnie!^[15]

Nr	Kierowca	Konstruktor	Czas	Okr.
7	Kimi Räikkönen	Ferrari	1:26,538	56

Źródło: Racing–Reference.info^[16]

Nr	Kierowca	Okrążenia	Suma
5	Sebastian Vettel	16-22, 25-57	38
44	Lewis Hamilton	1-16	16
77	Valtteri Bottas	22-24	2
7	Kimi Räikkönen	24-25	1
Wykres

P	+/−	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	N	Sebastian Vettel	1	25	1	–	–	–	–	–
2	N	Lewis Hamilton	1	18	–	1	–	1	–	–
3	N	Valtteri Bottas	1	15	–	–	1	–	–	–
4	N	Kimi Räikkönen	1	12	–	–	–	–	1	–
5	N	Max Verstappen	1	10	–	–	–	–	–	–
6	N	Felipe Massa	1	8	–	–	–	–	–	–
7	N	Sergio Pérez	1	6	–	–	–	–	–	–
8	N	Carlos Sainz Jr.	1	4	–	–	–	–	–	–
9	N	Daniił Kwiat	1	2	–	–	–	–	–	–
10	N	Esteban Ocon	1	1	–	–	–	–	–	–
11	N	Nico Hülkenberg	1	0	–	–	–	–	–	–
12	N	Antonio Giovinazzi	1	0	–	–	–	–	–	–
13	N	Stoffel Vandoorne	1	0	–	–	–	–	–	–
Niesklasyfikowani
		Lance Stroll	1	–	–	–	–	–	–	1
		Kevin Magnussen	1	–	–	–	–	–	–	1
		Fernando Alonso	1	–	–	–	–	–	–	1
		Daniel Ricciardo	1	–	–	–	–	–	–	1
		Marcus Ericsson	1	–	–	–	–	–	–	1
		Jolyon Palmer	1	–	–	–	–	–	–	1
		Romain Grosjean	1	–	–	–	–	–	–	1
P	+/−	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

P	+/−	Konstruktor	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS
1	N	Ferrari	2	37	1	–	–	–	2	–
2	N	Mercedes	2	33	–	1	1	2	–	–
3	N	Red Bull Racing TAG Heuer	2	10	–	–	–	–	–	1
4	N	Williams Mercedes	2	8	–	–	–	–	–	1
5	N	Force India Mercedes	2	7	–	–	–	–	–	–
6	N	Toro Rosso	2	6	–	–	–	–	–	–
7	N	Renault	2	0	–	–	–	–	–	1
8	N	Sauber Ferrari	2	0	–	–	–	–	–	1
9	N	McLaren Honda	2	0	–	–	–	–	–	1
Niesklasyfikowani
		Haas Ferrari	2	–	–	–	–	–	–	2
P	+/−	Kierowca	Starty	Punkty	P1	P2	P3	PP	NO	NS

• Oficjalna strona Grand Prix Australii. grandprix.com.au. [dostęp 2017-03-24]. (ang.).
• Podstrona Grand Prix Australii 2017 na oficjalnej stronie Formuły 1. formula1.com. [dostęp 2016-03-24]. (ang.).