Granica sanmaryńsko-włoska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Granica międzypaństwowa

Państwa graniczące	San Marino  Włochy
Okres istnienia	od 27 czerwca 1463
W obecnym przebiegu	od 22 marca 1862
Długość	39 km
Multimedia w Wikimedia Commons

Granica San Marino z Włochami – granica państwowa o długości 39 km, ciągnąca się dookoła enklawy, jaką stanowi San Marino na terytorium Włoch. Granica powstała po zjednoczeniu Włoch, choć granice San Marino nie zmieniły się od średniowiecza.

Papież Pius II zatwierdził bullą granice San Marino 27 czerwca 1463 roku, po udziale San Marino w wojnie z rodem Malatestów i przyłączeniu grodów Fiorentino, Montegiardano, Serravalle i Faetano. W 1797 roku Napoleon Bonaparte zaproponował mieszkańcom San Marino rozszerzenie terytorium, ci jednak zrezygnowali z tej możliwości, aby nie wystawiać na ryzyko niepodległości kraju. Po zjednoczeniu Włoch granice San Marino zostały uznane układem zawartym 22 marca 1862 roku.

Granica od zachodu przebiega częściowo rzeką San Marino, ale jedna z jednostek administracyjnych, Chiesanuova leży prawie w całości za tą rzeką. Granica północna przebiega wzdłuż położonej kilometr na południe od niej rzeki Ausa oraz potoku Fosso del Re, natomiast wschodnia częściowo wzdłuż rzeczki Marano.

• Aleksandra Pronińska, "Historia San Marino" [w:] "Historia małych krajów Europy", Ossolineum, 2002, ISBN 83-04-04590-7.