Grymuar – Wikipedia, wolna encyklopedia

Projekt talizmanu zamieszczony w Czarnej kurze.
Księga Honoriusza, Rzym, 1760.

Grymuar (starofr. gramaire, fr. grimoire, śrdwłac. grammatica) – księga wiedzy magicznej, szczególnie bardzo stara. Najczęściej przez grymuary rozumie się księgi magiczne pisane od średniowiecza do XVIII wieku włącznie, dla nowszych dzieł okultystycznych nazwę tę stosuje się raczej przenośnie, dla starszych raczej błędnie. Etymologia słowa grimoire wywodzi się z francuskiego, co oznacza księga czarodziejska oraz nieczytelne pismo[1]. Grymuary zawierają skrótową wiedzę astrologiczną, listy aniołów i demonów, zbiory zaklęć, wskazówki do wyrabiania talizmanów i przywoływania bytów duchowych i eterycznych (salamander, ondyn itp.).

Przez wieki dokonywano licznych fałszerstw i zmian tekstów grymuarów, co tłumaczy się odmienną strukturą wiedzy ezoterycznej. Do najbardziej znanych należą (tytuły ulegają licznym odmianom):

Grymuary napisane w XIX wieku:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wprowadzenie. W: McGregor Mathers, Aleister Crowley: GOECJA wg Aleistera Crowleya. Wrocław: Wydawnictwo FOX, 2000, s. 11. ISBN 83-913114-5-7. (pol.).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Zobacz też kategorię: Grymuary.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]