Grunt (geologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: inne znaczenia słowa „grunt”.

Grunt – zespół cząstek mineralnych (niekiedy z substancją organiczną) w postaci osadu, który może zostać rozdrobniony przez rozcieranie w ręku. Grunt składa się z fazy suchej, gazowej (powietrze, a niekiedy inne gazy) i ciekłej (najczęściej woda). Termin „grunt” stosuje się także przy mieszankach zawierających materiały wytworzone przez człowieka, ale wykazujące podobne właściwości (np. żużle, popioły lotne)^[1][2][3].

• grunt antropogeniczny – grunt utworzony z produktów gospodarczej i przemysłowej działalności człowieka (odpady komunalne, pyły poflotacyjne, pyły dymnicowe, itp.) w wysypiskach, zwałowiskach, budowlach ziemnych, itp.
• grunt naturalny – grunt, którego szkielet powstał w wyniku procesów geologicznych
  • grunt mineralny – grunt, w którym zawartość części organicznych jest równa lub mniejsza 2% objętości
    • bardzo gruboziarnisty (nieplastyczny) – wymiary cząstek od 63 mm wzwyż^[2], zaliczamy do niego kamienie, głazy i duże głazy
    • gruboziarnisty (nieplastyczny) – wymiary cząstek od 0,063 mm do 63 mm^[2], zaliczamy do niego żwiry, piaski i pospółki
    • drobnoziarnisty (plastyczny) – wymiary cząstek poniżej 0,002 mm do 0,063 mm^[2], zaliczamy do niego pyły i iły
  • grunt organiczny – grunt, w którym zawartość części organicznych jest większa od 2% objętości
    • grunt próchniczy – zawartość części organicznych jest wynikiem wegetacji roślinnej, a także obecności mikroflory i mikrofauny
    • torfy – grunty powstałe z obumarłych i podlegających stopniowej karbonizacji części roślin
    • gytie – grunty powstałe w wyniku osadzania się substancji mineralnych i organicznych w środowisku wodnym, cechuje je zawartość węglanu wapnia większa niż 5%
  • grunty przydatne na budownictwo
    • nasyp budowlany – nasyp, którego rodzaj i stan odpowiadają wymaganiom budowli lub podłoża pod budowę
    • nasyp nieodpowiadający wymaganiom budowlanych

• gleba

• Elżbieta Myślińska: Grunty organiczne i laboratoryjne metody ich badania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 10 - 13. ISBN 83-01-13417-8.
• Anna Gołębiowska, Anna Wudzka. Nowa klasyfikacja gruntów według normy PN-EN ISO. „GEOINŻYNIERIA - drogi mosty tunele”. 11 (4/2004), s. 44-55. Wydawnictwo INŻYNIERIA. [dostęp 2013-01-28].